Παρασκευή 16 Ιουνίου: (Βουμ βουμ) Όμορφη μέρα! Ελπίζω να μη ζεστάνει άλλο και σκάσουμε.. Έχει λίγη κίνηση ή μου φαίνεται; Ωραίο καπέλο φοράει η κυρία..(Βουμ βουμ) Άραγε ξέρει που πάμε ή θα χαθούμε; Ωραίο στενό σοκάκι, γραφικό, έτσι όπως το περίμενα.. Πάλι άρχισε να χαιρετάει τον κόσμο. Μου αρέσει που του χαμογελάνε όμως. (Μπιμ μπιμπ) Τι στο καλό από τώρα άρχισε τους ελιγμούς; Ααα να το! Δεν το πιστεύω ότι το βλέπω από κοντά. (Μπιιιμπ) Ωχ! πάλι φρένο. Είναι η τρίτη φορά που τον κουτουλάω. Δε με προειδοποιεί κιόλας.. Πού πήγε ο ήλιος; Καλά έκανα και πήρα το μπουφανάκι έχει ψύχρα εδώ πάνω.. Πώπω ουράααα.. κουλούρια Θεσσαλονίκης μοιράζουν; Για-για-τί πάμε πά-λι-λι από πλα-κό-κο-στρω-τα-τα; Έναν φυσιολογικό δρόμο δεν έχει; Ωπ! κι άλλη εκκλησία. Μα πόσες έχει επιτέλους; (Βουουουμ) Τι ήταν αυτό που μας προσπέρασε; Σιγά άνθρωπέ μου θα μας ρίξεις στο ποτάμι.. Μμμ μυρωδιές, πάνω που άρχισε να γουργουρίζει η κοιλιά μου.. Αχ! Τον ζηλεύω αυτόν με το παγωτό. Έλενα: Ααα πρόσεξε θα τον πατήσουμε. Ιταλός: Vivere Pericolosamente! Νίκος: Mamma mia! Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι.

“Η συνάντηση έμελλε να είναι καλοκαιρινή”

Παρόλο που ήταν η πρώτη μας φορά στη Ρώμη χρειάστηκαν μόνο λίγες ώρες και ελάχιστα χιλιόμετρα, για να μπούμε στο ρυθμό της και να πάρουμε μια γεύση από τον περίφημο πολιτισμό. Η ιταλική πρωτεύουσα άλλωστε δε μας ήταν άγνωστη. Λίγο πολύ όλοι έχουμε ακούσει κάτι για τη μακρά ιστορία της, τους ηγέτες, τα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα, τη συμβολή στις τέχνες και στις επιστήμες, την κουλτούρα, τη μόδα και φυσικά την κουζίνα της. Μέσα από αμέτρητα διαγωνίσματα στο σχολείο, από εικόνες σε περιοδικά και site, από εκπομπές και βιβλία, νιώθαμε σαν να την ξέρουμε χρόνια και το μόνο που έμενε ήταν να κλείσουμε ραντεβού και να τη γνωρίσουμε από κοντά. Η ώρα αυτή δεν άργησε, τα εισιτήρια κλείστηκαν και η συνάντηση έμελλε να είναι καλοκαιρινή.

Συνηθισμένοι στις υψηλές θερμοκρασίες, δε μας προβλημάτισε ιδιαίτερα η εποχή που επιλέξαμε. Εξάλλου το κλίμα της Ρώμης μοιάζει με το ελληνικό, καθότι μεσογειακό με ήπιους χειμώνες και ζεστά καλοκαίρια. Ο ήλιος φωτίζει την πόλη τις περισσότερες μέρες του χρόνου, ενώ τους θερινούς μήνες είναι καυτός και τσουρουφλίζει. Γι’ αυτό παρόλο που ήταν αρχές καλοκαιριού εξοπλιστήκαμε με καπέλα, γυαλιά, αντηλιακά και ελαφριά ρούχα. Η αλήθεια είναι πως κάποιες στιγμές θα ανταλλάζαμε και το παγωτό μας για μια βουτιά στα νερά της Χαλκιδικής, αλλά την κατάσταση έσωζαν οι αμέτρητες κρήνες, τα σιντριβάνια, λίγα σύννεφα και ελάχιστες στάλες βροχής (για μερικά λεπτά). Συμβουλή μας είναι λοιπόν να την επισκεφτείτε άνοιξη ή φθινόπωρο, όπου οι θερμοκρασίες είναι φυσιολογικές και η ατμόσφαιρα ευχάριστη και ιδανική για τον ατελείωτο ποδαρόδρομο.

“Ξέρεις από βέσπααα;”

Η Ρώμη αναμφίβολα είναι μια μεγάλη πόλη και εκ των πραγμάτων είναι δύσκολο να τη γυρίσετε σε μια μέρα. Οι αποστάσεις είναι μακρινές, το ιστορικό κέντρο καλύπτει μεγάλη έκταση, τα αξιοθέατα είναι διασκορπισμένα και οι γραφικές γειτονιές είναι αμέτρητες. Εντούτοις ο καλύτερος τρόπος για να τη γνωρίσετε είναι με τα πόδια. Βάλτε άνετα παπούτσια, εφοδιαστείτε με μπόλικο νερό και ετοιμαστείτε να κόψετε χιλιόμετρα και να δοκιμάσετε τις αντοχές σας. Εκτός και αν.. Ξέρεις από βέσπααα; Οι Ρωμαίοι πάντως ξέρουν πολύ καλά και τριγυρνούν στους δρόμους, βρέξει χιονίσει, πάνω στο αγαπημένο τους δίτροχο. Και επειδή το ρητό λέει “When in Rome, do as the Romans do”, έτσι και εμείς δε χάσαμε την ευκαιρία και αρχίσαμε τις βόλτες, καμαρώνοντας σαν τους Audrey Hepburn και Gregory Peck, στο Roman Holiday. Όσο μπορούσαμε δηλαδή γιατί με τόσο ταρακούνημα στους πλακόστρωτους δρόμους και τόσους ελιγμούς από το κυκλοφοριακό κομφούζιο, προσέχαμε μη πέσουμε και γίνουμε εμείς το αξιοθέατο!

Η πάλαι ποτέ πρωτεύουσα του κόσμου είναι σήμερα ένα απέραντο ανοιχτό μουσείο με έναν τεράστιο αριθμό εκθεμάτων. Αν και πολλά από τα κτίσματα της λαμπρής αυτοκρατορίας δεν έχουν καταφέρει να διατηρηθούν στο πέρασμα του χρόνου, η Αιώνια πόλη έχει να επιδείξει κάτι παραπάνω από ερείπια και διάσπαρτες πέτρες. Επιβλητικά μνημεία, φημισμένες εκκλησίες, θέρμες, κρήνες, πλατείες, σπουδαία έργα τέχνης, γέφυρες που κοσμούν τον Τίβερη, ιστορικοί δρόμοι και μουσεία συνθέτουν ένα μοναδικό πολιτιστικό σκηνικό. Δυστυχώς όμως το πλήθος των θεατών-τουριστών μετατρέπει πολλές φορές την περιήγηση σε ένα δύσκολο ρωμαϊκό παιχνίδι. Γι’ αυτό κι εμείς δε χάσαμε χρόνο. “Μονομαχήσαμε” για μια φωτογραφία στο Κολοσσαίο, στριμωχτήκαμε σε κάμποσες ουρές, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που γλιτώσαμε από τα “φονικά” selfie sticks στη Fontana di Trevi. Εκεί δε που χρειάστηκε να ελιχθούμε με επιδεξιότητα ήταν στο Βατικανό, αφού ορδές τουριστών κατακλύζουν το μικρό κρατίδιο από τις πρώτες πρωινές ώρες.

“Ως άλλοι “Ρωμαίοι” ψάχνουν για την άγνωστη Ιουλιέτα”

Στην πόλη δε θα συναντήσετε μόνο τουρίστες. Οι Ρωμαίοι ζουν στο παρασκήνιο της τουριστικής πολυκοσμίας και θα τους αναγνωρίσετε από την τραγουδιστή γλώσσα, το μεσογειακό ταμπεραμέντο και το εκλεπτυσμένο στυλ. Οι περισσότεροι είναι φιλόξενοι, ευγενικοί, εκτιμούν όσους προσπαθούν να μιλήσουν στη γλώσσα τους, ενώ προσφέρονται να βοηθήσουν ακόμη και αν δεν ξέρουν αγγλικά. Ωστόσο υπάρχουν και αρκετοί ταλαντούχοι κομπιναδόροι που προσπαθούν να ξεγελάσουν τους ανυποψίαστους τουρίστες, οπότε καλό θα είναι να είστε λίγο επιφυλακτικοί με τους καλοθελητές και τα τουριστικά μαγαζιά. Όλοι βέβαια αγαπούν το ποδόσφαιρο, το καλό φαγητό, ενώ δε θα πουν ποτέ όχι σε έναν εσπρέσο. Τέλος υπάρχουν και οι λάτρεις του ωραίου φύλου και του έρωτα, που ως άλλοι “Ρωμαίοι” ψάχνουν για την άγνωστη Ιουλιέτα τους.

Ακόμη όμως κι αν καταφέρετε να αντισταθείτε στο φλερτ τους σίγουρα δε θα μπορέσετε να αντισταθείτε στη φημισμένη κουζίνα τους. Έχοντας αρκετά κοινά στοιχεία με την ελληνική, η ιταλική κουζίνα είναι πλούσια τόσο σε γεύσεις όσο και σε επιλογές. Και ξέρετε πως όταν βρίσκουμε νόστιμο φαγητό του δίνουμε και καταλαβαίνει! Τούρλωσαν οι κοιλίτσες από τα χορταστικά πανίνι, τις γνήσιες καρμπονάρες, τα φρέσκα ραβιόλια, τα ζουμερά κεφτεδάκια και τη διάσημη ιταλική πίτσα. Μπορεί τα περισσότερα πιάτα να είναι απλά, ωστόσο η γέμιση, οι σάλτσες, τα μυρωδικά και φυσικά η τριμμένη παρμεζάνα τα μετατρέπουν σε μια γαστριμαργική απόλαυση. Το φαγητό για τους Ρωμαίους είναι μια τελετουργία, η οποία συνοδεύεται πάντα από τοπικό κρασί και κλείνει με ένα υπέροχο τιραμισού ή έναν χωνευτικό εσπρέσο.

“Να ζήσουμε τη Dolce Vita”

Ω! ναι ο καφές γι’ αυτούς είναι το Α και το Ω, αφού ξεκινούν, συνεχίζουν και τελειώνουν τη μέρα με την απαραίτητη δόση καφεΐνης. Εμείς πάντως τον αντικαταστήσαμε με παγωτό. Πού μας έχανες πού μας έβρισκες τριγυρνούσαμε σαν τα παιδάκια με ένα κρεμώδες gelato, σε χωνάκι ή κύπελλο, με φρούτα ή ξηρούς καρπούς, με σιρόπι ή σαντιγί και σε ό,τι γεύσεις βρίσκαμε. Δεν ξέρουμε ακόμη αν έφταιγε αυτό που δε μπορούσαμε να κοιμηθούμε ή τα νυχτοπερπατήματα στις γειτονιές της πόλης. Γιατί σαν γνήσιοι πλέον Ιταλοί από τη.. Θεσσαλονίκη δε μπορούσαμε να μην ακολουθήσουμε τα χνάρια των κατοίκων, για να ζήσουμε τη Dolce Vita. Καφέ και μπαρ, σε πιάτσες και σοκάκια γεμίζουν καθημερινά από ντόπιους και επισκέπτες, που μαζί με τους καλλιτέχνες του δρόμου και τα διάφορα δρώμενα κρατούν ζωντανή τη νυχτερινή ζωή της πόλης. Εμείς προτιμήσαμε κυρίως γραφικές περιοχές όπως το Campo de’ Fiori, το Πάνθεον και το αγαπημένο μας Trastevere. Μια αρκετά τουριστική περιοχή, με εναλλακτικό και μποέμ χαρακτήρα, στην οποία ζήσαμε αξέχαστες στιγμές.

Αξέχαστη όμως θα μας μείνει και η συνολική εμπειρία από την Αιώνια Πόλη. Οι εφτά μέρες που είχαμε στη διάθεση μας ίσως να μην ήταν αρκετές για να την απολαύσουμε όσο θα θέλαμε. Σίγουρα πάντως ένα τριήμερο δε φτάνει για να ανακαλύψει κανείς όλο το μεγαλείο και τα κρυμμένα μυστικά της. Η Ρώμη μπορεί να έχει τις ατέλειές της, δεν παύει όμως να είναι μια ξεχωριστή πόλη που γοητεύει τον επισκέπτη από την πρώτη στιγμή, διατηρώντας πάντα την ιστορία και τον αλέγκρο χαρακτήρα της. Μια φορά ήταν αρκετή για να την ερωτευτούμε και να ζούμε για τη στιγμή που θα ξανακούσουμε αυτό το πολυπόθητο “Benvenuti a Roma”!