10 Years Challenge: Σαντορίνη
Ε: Δες τι βρήκααααα!! Ν: Ωχ, πάλι τίποτα ξεχασμένα ρούχα από το λύκειο που σου κάνουν ακόμη; Ε: Μμμμ στα χρόνια κοντά έπεσες, στο αντικείμενο όμως αιώνες μακριά! Ν: Ας το πάρει το ποτάμι. Ε: Δες αυτή τη φωτογραφία.. Δες νιάτα.. Δες εικόνες. Θυμάσαι πόσο ωραία είχαμε περάσει; Ν: Για φέρ’ την πιο κοντά; Ε: Πες μου ότι ξέχασες το πρώτο μας ταξίδι να τρελαθώ..; Ν: Για φέρ’ την! Ε: Θεέ μου, δεν το πιστεύω! Ξέχασε το πρώτο μας ταξίδι στη Σαντορίνη! Ν: Ωχ, ναι!! Πώς είμαστε έτσι εδώ; Δεν πιστεύω να τη βάλεις κανένα insta story να γελάνε και οι πέτρες; Ε: Όχι δεν θα το κάνω (θα την κάνω post).. αν μου υποσχεθείς ότι θα ξαναπάμε! Ν: Καλή η ιδέα σου με ιντριγκάρει.. κάτι σαν 10 Years Challenge δηλαδή; Ε: Ακριβώς!
Βρήκα όλες τις φωτογραφίες, παλιούς οδηγούς, μέχρι και το υπόσκαφο ξενοδοχείο που είχαμε μείνει στο 2009. Τι χαρά! Ε: Βρήκαμε ξενοδοχείο να μείνουμε, φώναξα στον Νίκο.. 70€ είχαμε δώσει τότε, πόσο να πήγε τώρα; 100-120€; Πάμε και Μάιο (off season περίοδο)! Να μην τα πολυλογώ το δωμάτιο που μέναμε είχε πιάσει τα 300€ τη βραδιά!! Πόσο μπορεί να έχει τον Αύγουστο δεν τόλμησα να δω.
Ήταν ένα ζεστό και ήρεμο πρωινό, το Φθινόπωρο του 2009, όταν ξεκινήσαμε για τη Σαντορίνη από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης (τότε είχε απευθείας δρομολόγιο)! 22 ώρες παλεύαμε με τα κύματα και χωρίς καμπίνα παρακαλώ! Μετά από 10 χρόνια η ώρα για το 10 Years Challenge Σαντορίνη είχε φτάσει! Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν πολύ απλά γιατί με το αεροπλάνο ήμασταν στο νησί σε λιγότερο από μία ώρα!
Ο μήνας που επιλέξαμε φυσικά να την επισκεφτούμε ήταν ο Μάιος (off season). Η Σαντορίνη είναι όμορφη μόνο αν πάτε εκτός σεζόν μιας και τη high season η κατάσταση είναι αποπνικτική και οι τιμές φτάνουν στον Θεό.. Όχι ότι γενικά δεν είναι πολύ ψηλά, αλλά τους θερινούς μήνες τα πράγματα ξεφεύγουν. Η Σαντορίνη, όπως η Μύκονος και η Κρήτη, είναι άλλωστε ξεχωριστές “χώρες” μέσα στη χώρα μας. Εδώ η κρίση είναι μία άγνωστη λέξη, αφού όλα τα μαγαζιά δουλεύουν με φουλ ρυθμούς, ενώ τα ξενοδοχεία έχουν πληρότητα 100%!
Δεν αργήσαμε να θυμηθούμε δρόμους, μαγαζιά, αξιοθέατα, πλατείες και ό,τι μας είχε μείνει (σαν ανάμνηση) από το πρώτο μας ταξίδι. Ήμασταν έτοιμοι όμως να χτίσουμε νέες εικόνες, να δημιουργήσουμε νέες εμπειρίες και να δοκιμάσουμε νέες γεύσεις. Ν: Πες για τα αξιοθέατα και άσε το φαΐ! Ε: No worries.. όλα θα πάρουν το δρόμο τους σιγά σιγά! Όπως όμως λέει και ο Νίκος πρέπει να πάρω τα πράματα από την αρχή.
Η πρώτη εντύπωση μας από το κυκλαδίτικο νησί είναι ότι μεγάλωσε.. μεγάλωσε πολύ!! Η Σαντορίνη του 2009 δε θυμίζει σε τίποτα την Σαντορίνη του 2019! Καλά θα μου πείτε όλα αλλάζουν στον κόσμο. Ναι, αλλά στη Σαντορίνη άλλαξαν με ταχύτατους ρυθμούς!
Αυτό που έμεινε όμως ίδιο είναι η μοναδική αύρα που αποπνέει καθώς περπατάς στο χείλος της Καλντέρας. Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν υπάρχει παρόμοιο σκηνικό, με τα κάτασπρα υπόσκαφα σπίτια και τους μπλε τρούλους των εκκλησιών να κρέμονται κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού. Από τα Φηρά μέχρι την κοσμοπολίτικη Οία και από την Αρχαία Θήρα μέχρι την ερειπωμένη Θηρασία τα χιλιόμετρα που κόψαμε πάνω στο νησί ήταν πάρα πολλά, για ακόμη μια φορά. Είχαμε βέβαια και το καλύτερο μεταφορικό μέσο.. Όοοχι γουρούνα όπως πολλοί κάνουν το λάθος να νοικιάσουν (διάβασε στα tips μας γιατί) αλλά το εκπληκτικό μας σκούτερ!
Δεν γλιτώσαμε βέβαια τον ποδαρόδρομο.. Βλέπετε θέλαμε να κάνουμε την πεζοπορική διαδρομή Φηρά-Ημεροβίγλι-Οία 11 χλμ. παρακαλώ, να ανεβοκατεβούμε τα 270 σκαλοπάτια από τον Κόρφο στον Μανωλά και να περπατήσουμε όοολη τη Θηρασία, να κατεβούμε άλλα 588 από τα Φηρά προς το παλιό λιμάνι και φυσικά να εξερευνήσουμε όλους τους οικισμούς του νησιού. Αααα ξέχασα και την ανάβαση στο ηφαίστειο μέσα στο λιοπύρι και τις “ευωδίες” του θειαφιού! Τώρα κατάλαβα γιατί γύρισα σαν μαυροτσούκαλο χωρίς να λιάσω το κορμί μου στις παράλιες! Καυτός ο ήλιος της Σαντορίνης παιδιάααα..! Οφείλουμε όμως να ομολογήσουμε πως οι εικόνες από κάθε σπιθαμή του ηφαιστειογενούς νησιού αντάμειψαν και την κούραση και τις ξεφλουδισμένες μυτούλες μας.
Για να μην πω για το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη.. Άλλο να σας το περιγράφουμε και άλλο να το βλέπετε από κοντά. Σκεφτείτε έναν ζωντανό πίνακα ζωγραφικής με τα χρώματα του ουρανού να αλλάζουν από γαλάζια σε ροζ-μωβ-πορτοκαλί και τον ήλιο να χάνεται πίσω από καστέλια, εκκλησάκια, ανεμόμυλους και στο τέλος να βουτάει στο Αιγαίο Πέλαγος. Πιο ρομαντικό σκηνικό πεθαίνεις.. (αν εξαιρέσουμε τους χιλιάδες τουρίστες που κρέμονται από κάθε πιθανό και απίθανο μέρος για μια instagram-ική φωτό).
Εκτός από το μαγικό ηλιοβασίλεμα η, κατά πολλούς, χαμένη Ατλαντίδα μπαίνει στη λίστα εκατομμυρίων επισκεπτών τον χρόνο για τις δραστηριότητες αλλά και την χλιδάτη εμπειρία διαμονής που προσφέρει. Από το πρωί μπορείτε να κάνετε καταδύσεις, βόλτες με καγιάκ, τζετ σκι, καταμαράν και γιοτ, ενώ το βράδυ να χαλαρώσετε σε πισίνες πίνοντας σαμπάνια ή να δειπνίσετε σε ένα από τα χιλιάδες εστιατόρια της.
Τι δεν έχω αναφέρει καθόλου! Αν ναι, τις παραλίες! Μπορεί να βρισκόμαστε σε νησί αλλά οι παραλίες δεν είναι το φόρτε της Σαντορίνης! Εξαιρούνται οι ιδιαίτερες μαύρες παράλιες της Περίσσας και του Περίβολου, η Κόκκινη και Άσπρη παραλία κοντά στο Ακρωτήρι και η Σεληνιακή Βλυχάδα. Όχι τόσο για τα νερά όσο για την μορφολογία και τα χρώματά τους. Εγώ πάντως δε βούτηξα σε καμιά αν και πήρα πέντε μαγιό μαζί μου! Ούτως ή άλλως είχα και τραυματική εμπειρία από την προηγούμενη φορά που με τραβούσε ο Νίκος να μπω στα “σκοτεινά” (αλλά πεντακάθαρα) νερά και δεν ήξερα τι θα με “φάει” από κάτω.. Νωπές ήταν οι μνήμες μου από εκείνες τις στιγμές, όπως νωπή ήταν και η γεύση της αυθεντικής σαντορινιώτικης φάβας! Τι κρεμώδης, πεντανόστιμη αλοιφή ήταν αυτή;
Ν: Βρε σατανά! Πώς τα έφερες έτσι; Ότι η θάλασσα ανοίγει την όρεξη και ήρθε η ώρα να μιλήσεις για το φαγητό! Όχιιιι, σε παραδέχομαι.. Κάθε φορά με εκπλήσσεις! Ε: Εμ όχι δεν θα έκανα καλή εισαγωγή εγώ..
Κεφάλαιο Φαγητό Σαντορίνη λοιπόν. Τι σας έρχεται πρώτο στο μυαλό όταν ακούτε ηφαιστειακό έδαφος; Πάντως όχι ότι μπορεί να παράγει μέχρι και Π.Ο.Π. προϊόντα!! Πρωταγωνιστής της τοπικής κουζίνας είναι η φάβα Σαντορίνης ενώ το γλυκύτατο τοματάκι της, φρέσκο ή λιαστό, δε λείπει σχεδόν από κανένα τραπέζι. Τηγανητές άσπρες μελιτζάνες, αφράτοι κολοκυθοκεφτέδες, το ιδιαίτερο κατσούνι (άνυδρο αγγουράκι), γιαπράκια, πίτες, σφουγγάτο Σαντορίνης (ομελέτα), κοπανιά (γλυκό από παξιμάδια κριθαριού), μελιτίνια (με μυζήθρα, γιαούρτι και μαστίχα), όπως και το ντόπιο χλωροτύρι, γέμιζαν καθημερινά τα πιάτα μας στα ταβερνάκια. Και εφόσον ήμασταν σε νησί το μενού είχε και φρέσκα ψάρια κατευθείαν από τα νερά του πελάγους. Όσο για την πιο γευστική μας εμπειρία δεν ήταν άλλη από το εξαιρετικό food tour που χάριν στον Αριστοτέλη και παρέα με το πιο διασκεδαστικό γκρουπ, μάθαμε και δοκιμάσαμε τη σαντορινιά κουζίνα.
Εκτός από το φαγητό η Σαντορίνη φημίζεται και για τα κρασιά της. Εξαιρετικές ποικιλίες όπως Ασύρτικο, Αθήρι, Αηδάνι, Μαντηλαριά και Μαυροτραγάνo δημιουργούν νόστιμα κρασιά για όλα τα γούστα. Δοκιμάσαμε το γλυκόπιοτο Νυχτέρι και το ιδιαίτερο Vinsanto, ενώ κάναμε ένα τουρ οινογνωσίας σε μια από τις κάναβες του νησιού. Για τους λάτρεις της βύνης, από την άλλη, υπάρχουν και οι τοπικές δροσιστικές μπύρες Donkey και Volkan! Τέλος η νυχτερινή ζωή στο νησί μας εξέπληξε και μας κράτησε ξύπνιους μέχρι την ανατολή, ενώ η ταινία που είδαμε στο θερινό σινεμά ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού.
Το ταξίδι μας όμως δεν θα ήταν ίδιο χωρίς τη συμβολή των ανθρώπων που γνωρίσαμε. Από τους υπαλλήλους των ξενοδοχείων και των καταστημάτων μέχρι τους “ξεχασμένους” ντόπιους της Θηρασίας, όλοι ήταν ευγενικοί και πρόθυμοι να μας βοηθήσουν και να μας βάλουν ακόμη και στα σπίτια τους. Το μόνο παράδοξο για εμάς ήταν ότι στην αρχή μας μιλούσαν όλοι στα αγγλικά ενώ όταν καταλάβαιναν πως είμαστε Έλληνες έλεγαν την ίδια ακριβώς φράση “Πού είσαι ρε πατρίδα;” Λογικό καθώς λίγο το 95% του ξένου τουρισμού, λίγο η εξωτική μου αύρα τους αποπλάνησε!
Δεν θα σας πω ότι η Σαντορίνη μπήκε στην καρδιά μου γιατί ήταν ήδη εκεί από το 2009 όταν και νιώσαμε τον ερωτισμό και την ομορφιά της διαφορετικότητάς της. Μιας διαφορετικότητας που σήμερα την κατατάσσει στους 10 Καλύτερους προορισμούς του κόσμου! Η Σαντορίνη θα συνεχίσει να μαγεύει όποιον την επισκέπτεται και να είναι το επίκεντρο του τουρισμού απασχολώντας μας (με την καλή έννοια) για πολλά ακόμη χρόνια. Για όσα τουλάχιστον θα κοιμάται ακόμη ο πύρινος γίγαντας που ονομάζεται Ηφαίστειο Σαντορίνης! Μέχρι τότε ελπίζω να μην περάσουν άλλα 10 χρόνια μέχρι να την επισκεφτούμε ξανά!