Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε μια πόλη διαφορετική από όλες τις άλλες. Ήταν χτισμένη στον ποταμό Μολδάβα και περιτριγυριζόταν από κάστρα και ψηλά τείχη. Σ΄ αυτήν ζούσαν βασιλιάδες και πριγκίπισσες, που τους προστάτευαν θαρραλέοι ιππότες. Εκεί ο χρόνος σταματούσε και προχωρούσε με άλλους ρυθμούς, χάρη στους περίφημους μάγους της που έφτιαχναν κάθε λογής ελιξίριο, για να τον νικήσουν. Οι άμαξες και τα ποδοβολητά των αλόγων.. «Πρόσεχε!» με τράβηξε απότομα. «Τι έγινε καλέ;» αναρωτιόμουν έντρομη. «Πού ταξιδεύεις; Θα σε πατήσει η άμαξα!». Πωπω αφαιρέθηκα.. Δεν ήταν και τόσο δύσκολο, βέβαια, γιατί δεν περίμενα με τίποτα να συναντήσω μια πόλη σαν αυτή, που άκουγα μόνο στα παραμύθια. Για άλλους είναι η πόλη των πόλεων, για τον Γκαίτε το ωραιότερο κόσμημα του κόσμου, για μας είναι η μια και μοναδική, παραμυθένια Πράγα!
“Εντάξει ίσως έπαιξε ρόλο και το γλυκόπιοτο κρασί”
Μπορεί οι ιππότες να ήταν στη φαντασία μου, αλλά η χρυσή πόλη, που δε χάνει ποτέ τη μαγεία της, είχε φορέσει ήδη τα γιορτινά της, προσκαλώντας μικρούς και μεγάλους σε ένα χαρούμενο, χριστουγεννιάτικο γλέντι. Όλα ήταν στολισμένα. Δέντρα, κτίρια, μαγαζιά και βιτρίνες. Κάθε πλατεία είχε τη δική της Χριστουγεννιάτικη αγορά, με μπάντες και δεκάδες γαστρονομικούς πάγκους. Αν και δεν μας χιόνισε τόσο όσο στη Βουδαπέστη, το κρύο ήταν αρκετά αισθητό και οι μυτούλες μας ήταν συνέχεια κατακόκκινες. Εντάξει ίσως έπαιξε ρόλο και το γλυκόπιοτο κρασί. Ααα δε φταίμε εμείς.. παγωνιά και ζεστό κρασί, με κανέλα και μπαχαρικά είναι ένας μοναδικός συνδυασμός (δείτε το βίντεο). Παρόλα αυτά, ο καιρός ήταν ιδανικός για περιπλάνηση μέσα στο καταχείμωνο. (Οι διπλές καλτσούλες και το απαράμιλλο στιλ κρεμμυδιού βοήθησαν, επίσης, σε μεγάλο βαθμό.)
Ακόμη όμως και σε χαμηλές θερμοκρασίες η Πράγα είναι ιδανική για περπάτημα. Οι αποστάσεις είναι κοντινές, ενώ υπάρχουν διαδρομές, γέφυρες και σοκάκια που δε γίνεται να τα εξερευνήσετε με άλλο τρόπο. Βέβαια, για όσους προτιμούν πιο γρήγορη μετακίνηση, η πόλη παρέχει ένα οργανωμένο δίκτυο συγκοινωνιών με λεωφορεία, τραμ και μετρό. Εμείς τα χρησιμοποιούσαμε κυρίως για τη μετάβαση από και προς το ξενοδοχείο. Σ’ αυτό το ταξίδι αποφύγαμε να νοικιάσουμε ποδήλατα γιατί οι δρόμοι είναι πλακόστρωτοι, ειδικά στο ιστορικό κέντρο (όπως και στη Βρύγη), και δεν είχαμε τη διάθεση να χτυπηθούμε σαν τον φραπέ! Αντιθέτως, δεν χάσαμε την ευκαιρία να επιβιβαστούμε στο τραμ 22 και να απολαύσουμε μια γραφική διαδρομή, γνωρίζοντας άλλες συνοικίες και μια διαφορετική πλευρά της πόλης.
“Πύργοι, κάστρα, φρούρια, εκκλησίες..”
Η τσέχικη πρωτεύουσα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα υπαίθριο μουσείο, το οποίο προτρέπει συνεχώς τον επισκέπτη να παίξει με τον χρόνο και την ιστορία. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ένα μεγάλο τμήμα της ανήκει στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, της UNESCO. Πύργοι, κάστρα, φρούρια, εκκλησίες, μνημεία και αγάλματα ξεπροβάλλουν σε κάθε της γωνιά και εντυπωσιάζουν με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους. Από την πύλη της πυρίτιδας ως το διάσημο αστρονομικό ρολόι, και από τη γέφυρα του Καρόλου μέχρι την καστρούπολη, έχει καταφέρει να διατηρήσει μέχρι και σήμερα τη μεσαιωνική αίγλη του παρελθόντος. Παρόλα αυτά έχει εξελιχθεί σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο και έχει προσαρμοστεί στον σύγχρονο τρόπο ζωής, αποτελώντας έναν από τους πιο τουριστικούς προορισμούς.
Δυστυχώς κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν αυτήν την τουριστική ανάπτυξη με άνομους τρόπους. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που κυκλοφορούσαμε πιο υποψιασμένοι, κυρίως στα μέρη με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα. Γενικά, οι κάτοικοι δεν δείχνουν να απολαμβάνουν τις ορδές των τουριστών που κατακλύζουν καθημερινά την πόλη τους, ίσως γιατί οι περισσότεροι προτιμούν την ήσυχη και γαλήνια Πράγα, αυτή που ενέπνευσε ποιητές, συγγραφείς, μουσικούς και επιστήμονες. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι απόμακροι και αγενείς, απλά πιο επιφυλακτικοί και μαζεμένοι στις κινήσεις και στα λόγια τους. Σ’ αυτό συμβάλλει, βέβαια, και η ελάχιστη γνώση αγγλικών. Καλό είναι να γνωρίζετε τουλάχιστον κάποιες βασικές τσέχικες λέξεις, ώστε να μπορέσετε να συνεννοηθείτε για τα βασικά. Εάν πάλι σας ακούγονται σαν γλωσσοδέτες, μπορείτε να καταφύγετε σε μια πιο δροσιστική λύση για εγγυημένα αποτελέσματα. Πιείτε μπύρα!
“Χρυσή, μαύρη, κόκκινη, πικρή, γλυκιά, ελαφριά..”
Αν η Τσέχικη Δημοκρατία είναι γνωστή για κάτι, τότε αυτό είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν ποσοστό της σε κατανάλωση μπύρας, στον κόσμο. Γι’ αυτό και στην πρωτεύουσα ρέει άφθονη, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ακόμη πιο φθηνή και από το νερό! Λίγες παραπάνω μέρες να μέναμε και είμαστε σίγουροι πως ακόμη και στο πρωινό αντί για καφέ θα ζητούσαμε μπύρα! Όχι τίποτ’ άλλο, δεν καταλαβαίνεις πως πίνεις τη μια μετά την άλλη και καταλήγεις να τραγουδάς: “Εγώ θα κόψω το κρασί για σένα μπύρα μου χρυσή”. Χρυσή, μαύρη, κόκκινη, πικρή, γλυκιά, ελαφριά, δυνατή, ακόμη και με παράξενες γεύσεις, ήταν το κατάλληλο συνοδευτικό για κάθε πιάτο, της τσέχικης κουζίνας.
Μολονότι την εποχή των Χριστουγέννων οι καντίνες προσφέρουν κάθε λογής νοστιμιά, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε σε ένα καλοψημένο κότσι, σε μια ζεστή σούπα γκούλας και φυσικά στο ζυμαρένιο γλυκό Trdelnik. Η κουζίνα των Τσέχων στηρίζεται κυρίως στο κρέας και είναι λιπαρή, αλλά αρκετά νόστιμη και χορταστική. Για να ανακαλύψουμε τις αυθεντικές γαστρονομικές παραδόσεις, προτιμήσαμε μαγαζιά και ταβερνάκια όπου δεν συχνάζουν οι τουρίστες. Σε αυτά είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε σπιτικό φαγητό, αλλά και να γνωρίσουμε τις συνήθειες των κατοίκων. Μπορεί το τσέχικο φαγητό να έχει την τιμητική του, όμως εύκολα διαπιστώνει κανείς, τριγυρνώντας στην πόλη, πως υπάρχουν και άλλες κουζίνες, εξίσου νόστιμες και οικονομικές.
Η Πράγα, εκτός από τις κοιλίτσες, ξέρει να γεμίζει και το κουτί των εμπειριών κάθε επισκέπτη. Πως το πετυχαίνει αυτό; Μα φυσικά με τη διασκέδαση που προσφέρει. Συναυλίες, παραδοσιακή μουσική, όπερα, τζαζ μπάντες, θέατρο.. μαύρο θέατρο! Όχι δε πρόκειται για τραγωδία, αλλά για μια παράσταση στο απόλυτο σκοτάδι, με πρωταγωνιστές διάφορους σχηματισμούς από φώτα νέον, πλαισιωμένα από μουσική και πολλές φορές αστεία σκετσάκια. Ήταν πραγματικά μια καθηλωτική και αξέχαστη εμπειρία, που μας έβαλε για τα καλά στην κουλτούρα του λαού. Αν μη τι άλλο όμως, η πόλη σέβεται και τους γνήσιους νυχτερινούς περιπατητές, με μια πληθώρα από πάμπς και κλαμπς να παραμένουν ανοιχτά μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες.
“Όποιος διατηρεί την ικανότητα να βλέπει την ομορφιά, δε γερνάει ποτέ.”
Αν και μείναμε μόλις τέσσερις μέρες καταλάβαμε, από την πρώτη κιόλας στιγμή, πως η νύμφη του Μολδάβα έχει τη μοναδική ιδιότητα να γοητεύει και να γεμίζει τους επισκέπτες, με ζωντάνια και όμορφες αναμνήσεις. Δε νομίζουμε να βρεθεί κάποιος που δε θα αγαπήσει την Πράγα και όλη τη μαγεία που αποπνέει. Ούτως ή άλλως, όπως είπε και ο σπουδαίος συγγραφέας Φραντς Κάφκα «Όποιος διατηρεί την ικανότητα να βλέπει την ομορφιά, δε γερνάει ποτέ.» Δε ξέρουμε αν έπαιξε ρόλο η συμβουλή του ή το εορταστικό κλίμα, το μόνο σίγουρο είναι πως η Πράγα έκανε της αλχημείες της και εμείς περάσαμε τα πιο μαγικά μας Χριστούγεννα! (μέχρι τα επόμενα τουλάχιστον..)
