Διαβάστε πως η Μπαλαρίνα (Έλενα) και ο Αστροναύτης (Νίκος) πέρασαν στα πιο μαγικά Χριστούγεννα στη Μόσχα ! Ένα βραδάκι στο σαλόνι του σπιτιού βλέποντας μπάσκετ και τρώγοντας πατατάκια..
Ε: Ξέρεις τι ήθελα να γίνω όταν ήμουνα μικρή; Ν: Ντετέκτιβ Πουαρώ! Ε: Όχι αυτό ήταν πιο μετά! Ήθελα να γίνω μπαλαρίνα ή μπασκετμπολίστρια! Ν: Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα Ε: Τι γελάς παιδί μου; Ν: Άντε μπαλαρίνα να το δεχτώ.. αλλά μπασκετμπολ.. χαχαχαχα! Ε: Αν θέλεις να ξέρεις στο σχολείο έβαζα συνέχεια τρίποντα και τους περνούσα όλους σαν τον Αντετοκούνμπο. Ν: Σαν τον Αντετο-στούμπο θέλεις να πεις, χαχχαχα! Ε: Βρε λίγους πόντους πιο ψηλή να ήμουν και θα έπαιζα τώρα NBA. Ν: Όταν λες λίγους; Ε: Καμιά 15! Ν: Ναι μάλιστα.. Και μπαλαρίνα γιατί δεν έγινες; Ε: Με κέρδισε το φάι! (Είπα τσιμπώντας 5 πατατάκια) Ν: Τι ρωτάω και γω;! Για να σου φτιάξω όμως τη διάθεση μόλις μου έδωσες ιδέα για τον Χριστουγεννιάτικο προορισμό. Ε: Κρακοβία δεν είπαμε θα πάμε; Ν: Ναι αλλά εφόσον έχεις τέτοια ανεκπλήρωτα όνειρα αυτό το ταξίδι θα σε αποζημιώσει. Ε: Χριστούγεννα, Μπαλέτο και Μπάσκετ.. σε ποιο μέρος θα τα βρούμε όλα αυτά; Ν: Στη Μόσχα αγάπη μου στη Μόσχα!
Για να πω την αλήθεια πάντα ήθελα να περάσω τα Χριστούγεννα στη Μόσχα. Πρώτον γιατί είχα όλες τις πιθανότητες με το μέρος μου να χιονίσει και δεύτερον γιατί η πόλη φημίζεται για τον γιορτινό στολισμό της. Δεν υπολόγισα βέβαια το κρύο, καθώς τον χειμώνα οι θερμοκρασίες αγγίζουν για πλάκα τους -10°C (με ρεκόρ τους -42.2°C)! Οι κρυουλιάρηδες της ταξιδο-παρέας όπως καταλαβαίνετε καλό είναι να επιλέξτε το καλοκαιράκι για να την επισκεφτείτε. Εγώ πάντως για χάρη των Χριστουγέννων ήμουν έτοιμη να γίνω ρώσικος χιονάνθρωπος. Για καλή μας τύχη η φετινή χρονιά στη Μόσχα ήταν από τις πιο ζεστές εδώ και 133 χρόνια! Οπότε και την πόλη γυρίσαμε, και τις χιονονιφάδες μας είδαμε (έστω και για λίγο) και το κρυοπάγημα γλιτώσαμε. Είχαμε άστρο! Και τι άστρο.. Χριστουγεννιάτικο!
Έχοντας ταξιδέψει σε αρκετές πόλεις τα Χριστούγεννα (βλ. Λονδίνο, Πράγα, Βερολίνο, Βιέννη, Μπρατισλάβα και Βουδαπέστη), μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως η Μόσχα είναι από η πιο στολισμένη πόλη της Ευρώπης (και όχι μόνο). Όχι δεν υπερβάλλουμε. Μιλάμε οι άνθρωποι έχουν πάει τον Χριστουγεννιάτικο στολισμό σε άλλο λέβελ. Μεγάλες, φωτεινές αψίδες, χριστουγεννιάτικα δέντρα, φωτισμένες μπάλες, στοές από λαμπάκια, καρουζέλ, παγοδρόμια, χριστουγεννιάτικες αγορές και χωριά, ξεπετάγονται σε κάθε βήμα και δημιουργούν μια ζεστή και μαγική ατμόσφαιρα. Οι βόλτες κάτω από τη “βροχή των φώτων” στη Nikolskaya, τα κτίρια και οι βιτρίνες με τα χιλιάδες καρφιτσωμένα λαμπάκια και οι χοροί με τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες, εκπλήρωσαν κάθε παιδικό μας όνειρο και μας έκαναν να αγαπήσουμε ακόμη πιο πολύ αυτήν τη φαντασμαγορική εποχή.
Η Ρώσικη πρωτεύουσα αν και μετρά μόνο μια χιλιετία έχει αρκετή ιστορία και προσφέρει δεκάδες λόγους για να την επισκεφτείτε και άλλες εποχές του χρόνου. Το μικρό κάστρο, όπως ξεκίνησε αρχικά, εξελίχθηκε σε ένα παγκόσμιο εμπορικό, οικονομικό, πολιτικό και επιστημονικό κέντρο, ενώ τα τελευταία χρόνια κερδίζει συνεχώς έδαφος και στον τουριστικό τομέα. Ταξιδιώτες έρχονται απ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης για να γνωρίσουν από κοντά την πολύχρωμη πόλη, την πρωτεύουσα των τσάρων, της θρυλικής οικογένειας Ρομανόφ, του Ντοστογιέφσκι, των Μπολσόι, των κοσμοναυτών και των εκατομμυριούχων! Η καρδιά της Μόσχας χτυπάει φυσικά στο κέντρο και πιο συγκεκριμένα στην πιο Κόκκινη πλατεία του κόσμου. Αν και γύρω της βρίσκονται αρκετά σημαντικά κτίρια, όπως το Κρεμλίνο, το μουσείο Κρατικής ιστορίας και το πολυτελές εμπορικό Gum, αυτή που κλέβει την παράσταση είναι η πολύχρωμη εκκλησία του Αγίου Βασιλείου. Η πιο όμορφη (για εμάς) εκκλησία στον κόσμο “έκλεψε” πολλές στιγμές του ταξιδιού μας και γέμισε αρκετό χώρο στη μνήμη της φωτογραφικής μηχανής.
Το εφταήμερο ταξίδι ήταν γεμάτο με ιστορία, βόλτες, ψώνια και ατέλειωτο παιχνίδι. Μπήκαμε σε μουσεία και ναούς, κάναμε κρουαζιέρα στον ποταμό Μόσχοβα, περπατήσαμε σε τεράστια πάρκα, ψωνίσαμε μπάμπουσκες σε τοπικές αγορές, κοντέψαμε να χαθούμε στο μεγαλύτερο εμπορικό της Ευρώπης (Avia park) και φυσικά παρακολουθήσαμε έναν αγώνα μπάσκετ της CSKA! Και για να ολοκληρωθεί το όνειρο πήγαμε στο θρυλικό θέατρο Μπολσόι. Μόνο που ήταν κλειστό λόγω έργων την Τρίτη! Πήγαμε Τετάρτη, τα ίδια πάλι! Η Πέμπτη ήταν η τελευταία μου ευκαιρία καθώς την Παρασκευή φεύγαμε. Μου είπαν “συγγνώμη αλλά σήμερα δεχόμαστε μόνο με online κράτηση” (διαβάστε τα Tips για να είστε ενημερωμένοι τουλάχιστον εσείς). Εγώ όμως δεν τα παράτησα.. Το χιόνι άρχισε να πέφτει, πίσω μου το θέατρο Μπολσόι και δεκάδες χριστουγεννιάτικα στολίδια και εγώ ανεβασμένη σε ένα πεζούλι να χορεύω μόνη μου την Λίμνη των.. Ν: Χιοναθρώπων! Πάμε να φύγουμε έχουμε παγώσει εδώ! Ε: Ένα μεγάλο ταλέντο μόλις χάθηκε.. Ν: Quel Dommage!
Συνεχίσαμε με μία βόλτα στη νέα πόλη με τους ουρανοξύστες, είδαμε όρκες σε ένα από τα μεγαλύτερα ενυδρεία της Ευρώπης και πετάξαμε μέχρι το φεγγάρι! Εικονικά βέβαια στο μουσείο Κοσμοναυτικής, αλλά έστω και έτσι εκπληρώθηκε ακόμη ένα όνειρό μου. Ν: Πες μας ότι ήθελες να γίνεις και αστροναύτης;!! Ε: Όχι καλέ απλά ήθελα να δω διαστημόπλοιο από κοντά. Ν: Με τρόμαξες προς στιγμή. Ε: Εγώ πάλι τρόμαξα στο τουρ ψυχρού πολέμου. Μα να με κατεβάσουν 65 μέτρα κάτω από τη γη; Ν: Στο μετρό κατέβηκες μέχρι τα 83! Ε: 83;!! (Σταμάτησε η καρδιά μου.)
Ακόμη και τώρα που ξέρω πόσο βαθύ είναι θα ξαναέμπαινα χωρίς δεύτερη σκέψη, αφού το μετρό της Μόσχας, ή αλλιώς το “παλάτι του λαού”, αποτελεί από μόνο του έναν λόγο για να την επισκεφτείς. Τοιχογραφίες, ψηφιδωτά, αγάλματα, αψίδες και τεράστιοι πολυέλαιοι κοσμούν κάθε μια από τις 200+ στάσεις, τις οποίες ανεβοκατεβήκαμε με ένα μόνο εισιτήριο. Για τις μετακινήσεις μας χρησιμοποιήσαμε επίσης λεωφορεία, τραμ, τρόλεϊ, υπέργειο μετρό αλλά και τα πόδια μας! Το κρύο και οι μεγάλες αποστάσεις δε μας πτόησαν αφού και σε αυτό το ταξίδι οι θερμαντικές και το αγαπημένο outfit κρεμμύδι μας κρατούσαν ζεστούς όλη μέρα. Μπορεί βέβαια να βοήθησαν οι σούπες, οι βότκες και κάνα δυο (μπορεί και δέκα) ζεστά κρασάκια που πίναμε στα μαγαζιά και τις αγορές, αλλά δεν είμαι και σίγουρη.
Το φαγητό στη Μόσχα δεν μπορούμε να πούμε ότι μας ξετρέλανε αλλά δεν μας άφησε και αδιάφορους. Η Ρώσικη κουζίνα, αν και λίγο βαριά, είναι ιδανική για όποιον αγαπάει τα λαχανικά, τις σούπες και το ψωμί. Από τα παραδοσιακά πιάτα δοκιμάσαμε μοσχαράκι Στρογκανόφ, φρεσκοζυμωμένα Khinkali (σαν πεϊνιρλί), Ρώσικα ραβιόλια Pelmeni, σούπα Borscht και τη γνωστή σε όλους Ρώσικη σαλάτα. Οι γλυκιές απολαύσεις δεν έλειψαν από το ταξίδι μας αφού σχεδόν μετά από κάθε γεύμα ακολουθούσαν Syrniki (τοπικά pancakes), εφταώροφες(!) τούρτες, μιλφέιγ, Chak-chak (κάτι σαν στρόγγυλο παστέλι), σοκολατένια σαλάμια (ο γνωστός κορμός ντε) και παραδοσιακό παγωτό Morozhenoe. Το οποίο παρεμπιπτόντως οι ντόπιοι το έτρωγαν καταχαρούμενοι με τα.. κυπελλάκια. Δεν μπορώ να αποφασίσω ακόμα ποιο ήταν πιο περίεργο. Το παγωτό στους -10 ή οι χαμογελαστοί Ρώσοι;
Οι Μοσχοβίτες, όπως και οι περισσότεροι Ρώσοι, δεν φημίζονται για τη φιλοξενία και την ευγένειά τους. Από την στιγμή που προσπαθήσαμε να βγάλουμε μόνοι μας τη ρώσικη βίζα οι εντυπώσεις μας δεν ήταν και οι καλύτερες. Ευτυχώς εκεί συναντήσαμε ανθρώπους που μας άλλαξαν γνώμη και μας βοήθησαν να καταλάβουμε τη νοοτροπία και την κουλτούρα τους. Παρόλο που δεν ήταν αρκετά θερμοί μας βοήθησαν σε ό,τι και αν χρειαστήκαμε ακόμη και αν δεν ήξεραν γρι αγγλικά. Εδώ που τα λέμε, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, μας μιλούσαν μόνο στη γλώσσα τους. Γι’ αυτό αν αποφασίσετε να την επισκεφτείτε έχετε δυο επιλογές. Ή να μάθετε ρώσικα ή να εξασκήσετε τη νοηματική. Ν: Εγώ πάντως έμαθα αρκετές λέξεις! Ντόμπρε Ούτρα (καλημέρα), Νιετ (όχι), Ντα (ναι), Πρίβιετ (Γεια), Νταβάι (πάμε), Ντασβιντάνια (αντίο), Σπασίμπα (Ευχαριστώ). Ε: Εγώ πάλι έμαθα Στρογκανόφ, Βόντκα (έτσι την προφέρουν), Μπορς και Πισροσκί. Ν: Τι άλλο θα μάθαινες εσύ;! Ε: Για νιε πανιμάγιου (Δεν καταλαβαίνω)!
Εφτά μέρες περάσαμε στη Μόσχα και χρειαζόμασταν άλλες τόσες για να την χορτάσουμε. Η Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με την πολύχρωμη πόλη και φυσικά τον ευνοϊκό χειμωνιάτικο καιρό μας χάρισαν το καλύτερο ταξίδι για να κλείσει ο χρόνος. Η Μόσχα ήταν από τους προορισμούς που μας εξέπληξαν ευχάριστα και εκπλήρωσαν πολλά από τα όνειρά μας. Και πού ξέρεις; Αν δεν ήθελα να γίνω κάποτε μπαλαρίνα ή μπασκετμπολίστρια μπορεί να μην την επισκεπτόμουν ποτέ!
