Ε: Ξέρεις τι μου έχει λείψει; Ένα πολυήμερο ταξίδι στην Ελλάδα με αμάξι! Ν: Πολυήμερο κιόλας! Να ρωτήσω ποιος θα οδηγεί; Ε: Αν θέλεις να γυρίσουμε σώοι, εγώ θα οδηγώ στο ισιάδι και εσύ στα βουνά και στα λαγκάδια. Ν: Εντάξει συμφωνώ! (Μπορώ να κάνω και αλλιώς;) Βουνά και λαγκάδια ακούω όμως, για πού λες; Ε: Από μικρή ήθελα να γνωρίσω τα πάτρια εδάφη (από τη μεριά του μπαμπά) οπότε θα προτείνω να τριγυρίσουμε στην Πελοπόννησο. Ν: Roadtrip στην Πελοπόννησο λοιπόν.. Έκλεισε! Ε: Δε χρειάστηκε και πολύ για να τον πείσω άδικα τόσος πρόλογος!
Όπως καταλάβατε έφτασε η ώρα για ένα αξέχαστο Roadtrip. Ένα Roadtrip 20+ ημερών παρακαλώ, ένα Roadtrip που το ονειρευόμασταν πολύ καιρό και που επιτέλους ήρθε η ώρα να το κάνουμε. Το πρόγραμμα είχε ολοκληρωθεί, τα μέρη που θα μέναμε κλείστηκαν και μείναμε να μετράμε μέχρι και τα δευτερόλεπτα για να ξεκινήσει ο γύρος της Πελοποννήσου.. σε 20 μέρες!
Το αμάξι μας μετά από έναν εξονυχιστικό έλεγχο ήταν έτοιμο να μας οδηγήσει σε κάθε γωνιά της Πελοποννήσου, να μας ξεναγήσει σε ιστορικούς τόπους, να μας χαρίσει εικόνες που δεν είχαμε ονειρευτεί και τελικά να γράψει πάνω από 3.200 χλμ! Η εποχή που διαλέξαμε ήταν η ιδανική. Ποια ήταν αυτή; Μα φυσικά μέσα Σεπτεμβρίου, όταν οι θάλασσες είναι ακόμα καυτές, η ζέστη είναι υποφερτή, ο τουρισμός έχει “σπάσει” και οι τιμές είναι αισθητά μειωμένες! Ο καιρός στην Πελοπόννησο φυσικά δεν θα πρέπει να σας προβληματίζει και πολύ, αφού είναι ήπιος τον χειμώνα και την άνοιξη ενώ είναι ζεστός το καλοκαίρι. Οι βροχές κάνουν την εμφάνισή τους κυρίως αργά το φθινόπωρο για να δροσίσουν τη διψασμένη γη. Όμως όταν αρχίσουν είναι δυνατές και επίμονες, γι’ αυτό καλό θα είναι να έχετε μαζί σας μία ομπρελίτσα.
Κατεβαίνοντας από Θεσσαλονίκη ο πρώτος σταθμός μας ήταν το Πόρτο Χέλι, απ’ όπου αφήσαμε την Πελοπόννησο για να περάσουμε τις πρώτες (τρεις) μέρες μας στις υπέροχες Σπέτσες! Στη συνέχεια επιστρέψαμε για να ξεκινήσουμε και επίσημα το Roadtrip με πρώτο σταθμό το Ναύπλιο (βλέπε κάτω φώτο). Το Ανάπλι -για τους ντόπιους- μας κέρδισε από τις πρώτες ώρες. Μία πόλη τόσο γραφική που είναι ντυμένη με πλούσια ιστορία, διαθέτει αρκετές θάλασσες και νόστιμα φαγητά. Φυσικά δεν χάσαμε την ευκαιρία για κοντινές εξορμήσεις σε Τολό, Αρχαία Επίδαυρο και Μυκήνες ενώ δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε ένα Wine Tour σε ένα από τα οινοποιεία της διάσημης Νεμέας ή αλλιώς της Ελληνικής Τοσκάνης!
Επόμενος σταθμός η Τσακώνικη γη και το Λεωνίδιο, με μία σύντομη στάση στο παράλιο Άστρος Κυνουρίας για να δούμε τη θέα από το -εγκαταλελειμμένο- κάστρο του. Το τσακώνικο χωριό αν και δεν είναι τόσο τουριστικό, οφείλει την ανάπτυξή του στον γνωστό Κόκκινο βράχο που βρίσκεται από πάνω του. Ολόκληρη όμως η περιοχή είναι φημισμένη για τις Τσακώνικες μελιτζάνες που μπαίνουν σε κάθε φαγητό, ακόμη και στην πίτσα! Εκεί βρήκαμε και την καλύτερη παραλία στην Πελοπόννησο με τα πιο τιρκουάζ και καθαρά νερά που έχουμε βουτήξει (εξαιρείται η Ελαφόνησος). Δες που βρίσκεται από τα Tips μας.
Σειρά είχε η μοναδική Μονεμβασιά, αφού πρώτα κάναμε ένα μπάνιο στη Βλυχάδα και φάγαμε φρεσκότατο ψαράκι στα Ελληνικά Φιορδ, τον Γέρακα. Η Μονεμβασιά (βλέπε κάτω φώτο) σε ξαφνιάζει με την όψη της και σε μεταφέρει σε ένα δικό της παραμύθι ιπποτών. Γυρνώντας στα λιθόστρωτα καντούνια της καστρούπολης καταλάβαμε ότι όχι μόνο ότι δεν στερείται τίποτα σε σχέση με άλλες αλλά είναι αισθητά πιο όμορφη και γραφική! Βέβαια δεν χάσαμε την ευκαιρία να την εξερευνήσουμε σπιθαμή προς σπιθαμή και να απολαύσουμε τη θέα στο Μυρτώο πέλαγος παρέα με μία γλυκόπιοτη Μαλβαζία (ΠΟΠ Κρασί).
Επόμενος σταθμός; Μα φυσικά το ένα και μοναδικό νησί της Πελοποννήσου. Η Ελαφόνησος με τα τιρκουάζ νερά και την απόλυτη ηρεμία, μας χάρισε 3 υπέροχες μέρες (αν εξαιρέσεις τη δυνατή αμμοβολή και τα 6 μποφόρ) και μας έδωσε δύναμη για το απαιτητικό 4 ήμερο στη Μάνη (βλέπε κάτω φώτο). Μετά το ολιγόωρο πέρασμά μας από το Γύθειο, ω! ναι για φρέσκο ψάρι, καταλήξαμε στην Αρεόπολη η οποία έγινε η βάση μας για τις επόμενες τέσσερις ημέρες. Η Μάνη είναι από μόνη της ένας μοναδικός προορισμός ντυμένος με πέτρα και λουσμένος με ήλιο. Άγρια τοπία, Πελοποννησιακά cliffs και γαλαζοπράσινες θάλασσες μας ταξίδεψαν πολύ μακριά. Πόσο; Μέχρι το νοτιότερο χερσαίο σημείο της Ευρώπης, το Ακρωτήρι Ταίναρο. Ασφαλώς επισκεφτήκαμε τα παγκοσμίου φήμης σπήλαια Διρού, μάθαμε τα ήθη και τα έθιμα του τόπου και αφεθήκαμε στη νοστιμιά της Μανιάτικης κουζίνας..
Και ενώ οι μέρες έφταναν στο τέλος τους, ετοιμάσαμε τα πράγματα μας για μια βουτιά στην παραλία του Φονέα, κάναμε μπάνιο με άλογα στη θάλασσα της Καλαμάτας και καταλήξαμε στην υπέροχη Μεθώνη (βλέπε κάτω φώτο)! Τα πρωινά μας είχαν πολλή προπόνηση στην παραλία της Φοινικούντας και τα βράδια πολύ φαγητό στο ψητοπωλείο του Νώντα στη Μεθώνη! Δυνατός συνδυασμός!!!
Και κάπου εκεί άρχισε η ανάβασή μας! Φυσικά ανεβασμένη ήταν και η θερμοκρασία με αποτέλεσμα μία βουτιά στα κρύα νερά των λιμνών του Πολυλίμνιου φάνταζε η καλύτερη επιλογή! Συνεχίσαμε με ανέβασμα στο κάστρο Ναυαρίνο, βουτιά στην Βοϊδοκοιλιά, βόλτα στην Πύλο, φωτογράφηση με τον Πύργο του Άιφελ στα Φιλιατρά, επίσκεψη στην αρχαία Ολυμπία, πέρασμα από τα λουτρά του Καϊάφα (βλέπε κάτω φώτο) και ξεκούραση στον Κακόβατο παρέα με τα σόγια! Ξέρετε πως είναι το ελληνικό το σόι.. περνάς από κάθε θείο, θεία και ξαδέρφια και νομίζεις πως έχεις φάει για κανένα μήνα.. Ν: Έτσι όπως το είπες νόμιζα θα πεις χρόνια. Ε: Εντάξει μη τα παραλέμε κιόλας. Ν: Σωστά για σένα μιλάμε!
Και μετά το φαγοπότι μέχρι σκασμού απορώ πως φτάσαμε μέχρι τους καταρράκτες της Νέδας και τον ναό του Επικούριου Απόλλωνα. Πάλι καλά ήπιαμε και ένα καφεδάκι στον πλάτανο του γραφικού χωριού της Ανδρίτσαινας και μας έδωσε δύναμη για τους δύσκολους και στενούς δρόμους προς τα Λαγκάδια, τον σταθμό μας για τις επόμενες 2 μέρες. Το μικρό χωριό παρά την ομορφιά του δεν μπορούσε παρά να κλέψει λίγες ώρες από το πρόγραμμά μας και να γίνει το ορμητήριο για χωριά όπως η Στεμνίτσα, η Καρύταινα, η Βυτίνα (βλέπε κάτω φώτο) με το δασάκι και τον δρόμο της αγάπης και φυσικά την πανέμορφη Δημητσάνα με τα πετρόκτιστα αρχοντικά και το μουσείο υδροκίνησης!
Το ταξίδι μας προς τον βορρά συνεχίστηκε με προτελευταίο σταθμό τα ιστορικά Καλάβρυτα. Η μαρτυρική πόλη των Καλαβρύτων είναι αρκετά ήσυχη και στηρίζεται στον χειμερινό τουρισμό, λόγω του χιονοδρομικού που υπάρχει κοντά. Οι εικόνες της φύσης, η βόλτα με τον ιστορικό οδοντωτό και το παραμυθένιο χωριουδάκι Ζαχλωρού έδιναν ένα τελευταίο, αλλά πολύ δυνατό στίγμα, στο ταξίδι μας. Φυσικά πριν το τέλος δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε ένα πέρασμα από την Πάτρα και την γέφυρα Ρίο-Αντίριο!
Η Πελοπόννησος είναι ένας τόπος που έχει τα πάντα. Ψηλά βουνά (Ταΰγετος 2.407 μ.), μεγάλες πόλεις (Πάτρα, Τρίπολη κ.α.), υπέροχες παραλίες (Λεωνίδιο, Ελαφόνησος κ.α.), γραφικούς οικισμούς (Βάθεια Μάνης, Λαγκάδια Κορινθίας κ.α.) και φυσικά υπέροχο και πεντανόστιμο φαγητό.
Ν: Περιμένω σε ένα ταξίδι να μην αναφερθείς στο πολυαγαπημένο σου σπορ.. Ε: Τι λες καλέ; Αυτό δεν γίνεται, αφού η ιστορία κάθε τόπου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το τοπικό φαγητό.. Πσσσσ τι είπα; Ν: Άρρηκτα με την ανάγκη σου για να φας θέλεις να πεις! Ε: Μπορείς να το πεις και έτσι.. Λοιπόν τι να πρωτοπώ για το φαγητό στην Πελοπόννησο; Για το υπέροχο παρθένο ελαιόλαδο που όμοιο του δεν έχουμε γευτεί, για τα πορτοκάλια Λακωνίας, τα Λαλάγγια, τη σαλάτα και το σύγκλινο στη Μάνη, για τα πιάτα κυνηγιού στην κεντρική Πελοπόννησο ή για την γρουνοπούλα στο Ναύπλιο. Και φυσικά δεν θα μπορούσα να παραλείψω τα μοναδικά κρασιά από την Τοσκάνη της Πελοποννήσου την Νεμέα!
Αυτό που μας έκανε επίσης εντύπωση είναι οι Άνθρωποι. Και φυσικά αναφερόμαστε στους ανθρώπους των χωριών και των γραφικών οικισμών. Άνθρωποι που έχουν την διάθεση να σε βοηθήσουν με κάθε τρόπο, να σε κεράσουν, να σε συμβουλέψουν και τελικά να σου δώσουν αυτό που λείπει από την εποχή μας, ένα χέρι βοηθείας το οποίο δεν περιμένει κάποιο αντάλλαγμα.
Ποτέ δεν πιστεύαμε ότι ένα ταξίδι στην Ελλάδα θα μας έμενε τόσο βαθιά χαραγμένο στην καρδιά αλλά και στο μυαλό μας.. Στην Πελοπόννησο ζήσαμε υπέροχες στιγμές, γνωρίσαμε αληθινούς ανθρώπους απαλλαγμένους από τη “μιζέρια” της εποχής, κολυμπήσαμε σε παρθένα νερά, ανεβήκαμε βουνά, κατεβήκαμε λαγκάδια, γνωρίσαμε την πλούσια ιστορία της, χωθήκαμε σε μέρη σπάνιας ομορφιάς, είδαμε εξαιρετικά αξιοθέατα και γευτήκαμε τις νοστιμιές αυτού του τόπου. Οπότε με σιγουριά θα σας πω ότι είναι μέσα στους 3 καλύτερους προορισμούς που έχουμε επισκεφτεί.
Τέλος, θα σας πω ότι γυρίσαμε με ένα αμάξι φορτωμένο μέχρι πάνω!! Κρασιά, λάδια, τοπικές λιχουδιές και πολλά δώρα γέμισαν ασφυκτικά το αμάξι μας δείχνοντας μας για ακόμα μία φορά πως η Πελοπόννησος είναι ένας τόπος ευλογημένος, φιλόξενος και πολύ αληθινός!
Ο Γύρος της Πελοποννήσου σε 20 Μέρες
