Vamos Barcelona
Ν: Μήπως ήρθε η ώρα να βρούμε τον επόμενο προορισμό; Ε: Επιτέλους! Έχω κάτι καλό στο μυαλό μου που το συζητάμε πολλά χρόνια.. Ν: Και πιστεύεις ότι έφτασε επιτέλους η ώρα!; Όχιιιιι δεν θέλω να πάω στην Κίνα!! (Με φωνή μικρού παιδιού που δε θέλει να πάει σχολείο μετά τις διακοπές.) Ε: Βασικά δεν είχα αυτό στο μυαλό μου, αλλά πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή αυτή η φοβία σου με τους δράκους! Ν: Φιου, τη γλίτωσα προς το παρόν, αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμα! Λοιπόν ακούω.. Ε: Μεσογειακή πόλη με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και γενέτειρα διάσημων καλλιτεχνών. Ν: (Σκέφτεται) Ε: Είναι γνωστή για την κουζίνα της και το νόστιμο κρασί με κομματάκια φρούτων. Ν: (Συνεχίζει να σκέφτεται) Ε: Λιονέλ Μέ.. Ν: Τι λες τώρα;! Θα πάμε στον ναό του ποδοσφαίρου;! Θα πραγματοποιήσω επιτέλους ένα όνειρο που είναι στην προσωπική μου bucket list;! Θα πάμε Βαρκελώνηηηηηη! Ε: Vamos Barcelonaaaaa!!! Ν+Ε: Μέεεεσι Μέεεεσι Μέεεεσι! (Γήπεδο κάναμε το σπίτι.)
Η Βαρκελώνη ήταν ο προορισμός που θέλαμε να επισκεφτούμε πολλά χρόνια τώρα αλλά για κάποιους, ανεξήγητους, λόγους όλο και τ’ αναβάλλαμε. Και να που ήρθε ο καιρός.. Και τι καιρός; Ο καλύτερος! Μέσα Σεπτεμβρίου, με τη θερμοκρασία να είναι ιδανική. Τα πρωινά ηλιόλουστα και τα βραδάκια τόσο δροσερά όσο χρειαζόταν για να κλείνουν ευχάριστα οι μέρες. Είχαμε και μια βροχερή μέρα αλλά μέσα σε ένα δεκαήμερο ταξίδι, αρχές φθινοπώρου, είναι φυσιολογικό. Επίσης την εποχή που την επισκεφτήκαμε ξεκινούσε και ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της! Μη βιάζεστε! Θα σας πούμε παρακάτω γι’ αυτό..
Ακολουθώντας τα βήματα της Φλωρεντίας αποφασίσαμε να γνωρίσουμε την κουλτούρα της Βαρκελώνης με έναν διαφορετικό τρόπο. Έτσι από τις πρώτες κιόλας ώρες, θα ζούσαμε κάτι μοναδικό, κάτι συναρπαστικό, κάτι για το οποίο κάποιοι άνθρωποι ταξιδεύουν από την άλλη άκρη της γης.. Θα βλέπαμε ένα αγώνα της Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου! Και για να σας προλάβω, ναι, μπορεί να αποτελεί παιδικό όνειρο για τους ποδοσφαιρόφιλους και τους οπαδούς της ομάδας αλλά δεν παύει να είναι μια ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Η ατμόσφαιρα που επικρατεί πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του αγώνα σε παρασύρει στους ρυθμούς των blaugrana και σου δείχνει πως πρέπει να είναι πραγματικά ο αθλητισμός. Μία ΓΙΟΡΤΗ. Εκείνη τη βραδιά είδαμε 7 γκολ, φωτογραφηθήκαμε με οπαδούς της αντίπαλης ομάδας, τραγουδήσαμε τον ύμνο της ομάδας (μη ρωτήσετε πώς) και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο ενθουσιασμένοι και έτοιμοι να εξερευνήσουμε την πρωτεύουσα της Καταλονίας.
Όπως κάθε πόλη έχει το δικό της σήμα κατατεθέν, για παράδειγμα το Κολοσσσαίο στη Ρώμη, ο Πύργος του Άιφελ στο Παρίσι, το άγαλμα του Χριστού στο Ρίο ντε Τζανέιρο κ.α., έτσι και η Βαρκελώνη είναι γνωστή για τη Σαγράδα Φαμίλια, μια ιδιαίτερη εκκλησία 100+ ετών. Το αριστούργημα του Αντόνι Γκαουντί, αν και ανολοκλήρωτο, εντυπωσιάζει, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, με την αρχιτεκτονική του. Αν μπορούσαμε θα ήμασταν ακόμη εκεί, να θαυμάζουμε τα πολύχρωμα βιτρό, τις πανύψηλες κολόνες και τα καμπαναριά, αλλά και τα σκαλισμένα γλυπτά από τη ζωή του Χριστού. Για εμάς είναι σίγουρα μια από τις δύο ωραιότερες και πιο εντυπωσιακές εκκλησίες του κόσμου.. η άλλη είναι φυσικά του Αγίου Βασιλείου στη Μόσχα.
Εκτός από τη Σαγράδα Φαμίλια ο τολμηρός, για την εποχή του, αρχιτέκτονας έχει δημιουργήσει και άλλα εντυπωσιακά κτίρια που στολίζουν τους δρόμους της Βαρκελώνης, όπως η Casa Milà (La Pedrera), η Casa Batlló, η Casa Vicens και το ινσταγκραμικό πλέον Park Güell, στο οποίο την πατήσαμε σαν πρωτάρηδες (διαβάστε τα Tips για να πάτε διαβασμένοι). Περπατώντας στην πόλη είδαμε έργα και άλλων Ισπανών καλλιτεχνών, όπως ο Χουάν Μιρό και ο Πικάσο, αλλά και σημαντικά κτίρια όπως ο Καθεδρικός Ναός, το νοσοκομείο Sant Pau και η εκκλησία της Παναγίας της Θάλασσας.
Αν και θεωρείται σχετικά καινούρια πόλη με εντυπωσιακή ρυμοτομία και τεράστιους δρόμους υπάρχουν ακόμη αρκετές γειτονιές στις οποίες μπορεί να νιώσει κανείς την καταλανική κουλτούρα. Για παράδειγμα στη Γοτθική συνοικία με τον πλακόστρωτο “λαβύρινθο” και τα μεσαιωνικά σπίτια, στη γειτονιά El Born στην οποία συχνάζει η νεολαία, στην εναλλακτική Raval με τα χιλιάδες γκράφιτι, ακόμη και στη μοντέρνα Gracia. Χαρακτηριστικό όλων των συνοικιών είναι τα μικρά μπαλκόνια με τις καταλανικές σημαίες αλλά και οι χρωματιστές ξύλινες πόρτες. Επίσης εντυπωσιαστήκαμε από την εξωτική ομορφιά και το μέγεθος γνωστών σημείων όπως η πιάτσα Ρεάλ, η πλατεία της Καταλονίας, το πάρκο Ciutadella και ο πεζόδρομος Rambla. Αγαπήσαμε όμως λίγο περισσότερο τις μικρές γοητευτικές και καλά κρυμμένες γωνιές της.
Καταλάβατε φαντάζομαι πως η ισπανική πόλη είναι αρκετά μεγάλη και εάν θέλετε να την γνωρίσετε καλά ετοιμαστείτε για πολύ περπάτημα. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς βοηθάνε αρκετά αλλά σαν τα πόδια δεν έχει. Έτσι κι εμείς είχαμε επιδοθεί σε ένα τρελό περπάτημα 15-20 χλμ. (!) τη μέρα για να προλάβουμε να τα δούμε όλα. Σε αυτό το ταξίδι βέβαια ήμουν πολύ τυχερή αφού σε κάθε γωνία υπήρχε και ένα μαγαζί με Pinchos! Με το που κουραζόμουν έκανα μία 10 λεπτή στάση για να πάρω δυνάμεις και μετά συνέχιζα ακάθεκτη. Ν: Μέχρι να δεις το επόμενο μαγαζί.. Ε: Εγώ φταίω που ήταν αμέτρητα; Ν: Τα μαγαζιά ή τα Pinchos; Ε: Και τα δυο!
Θα αναρωτιέστε όμως τι είναι τα Pinchos. Λοιπόν τα Pinchos είναι μαζί με τα tapas τα πιο γνωστά street food στη Βαρκελώνη. Πρόκειται για μικρές φέτες από μπαγκέτα πάνω στις οποίες “κάθονται” τυριά, λαχανικά, κοτόπουλο, ψάρι, ελιές μέχρι και σοκολάτα, φρούτα και καραμέλες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, δημιουργώντας έτσι το ιδανικό σνακ. Μερικές μπουκίτσες και η συνήθεια δεν άργησε να γίνει λατρεία. Λατρεία επίσης είχαμε για όλη την υπόλοιπη κουζίνα. Πώς μπορούσαμε άλλωστε να αντισταθούμε στην παραδοσιακή παέγια με θαλασσινά, τα γεμιστά empanadas, το τσορίθο, τις Patatas Bravas, τις ισπανικές τορτίγιες και το φρέσκο τηγανητό ψάρι; Αμ αυτή η λευκή και κόκκινη σαγκρία.. Κανάτες ολόκληρες μπορούσαμε να πιούμε. Εκεί που λυγίσαμε από απόλαυση όμως ήταν όταν δοκιμάσαμε τα Churros από το Be Chocolat! Τι γεύση, τι απόλαυση ήταν αυτή Θεέ μου! Τα βουτούσαμε στη ζεστή σοκολάτα και μετά το μόνο που ακουγόταν ήταν κρατς κρατς και μμμμμμ. Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως, μαζί με τα κρουασάν που μας πρότεινε η φίλη μας η Τόνια, είναι από τα καλύτερα γλυκά που έχουμε δοκιμάσει σε ταξίδι.
Και επειδή μας στείλατε πολλοί μηνύματα απορώντας πως γίνεται να τα τρώμε όλα αυτά χωρίς να βάζουμε δράμι, ήρθε η ώρα να σας πούμε το μυστικό μας. Σχεδόν σε κάθε ταξίδι, έκτος από το πολύωρο καθημερινό περπάτημα, ξυπνάμε λίγο πριν την αυγή και πηγαίνουμε για τρέξιμο! Σκέφτεστε λίγο σκηνικό; Τα φώτα δεν έχουν σβήσει ακόμη, ο ουρανός φωτίζεται αμυδρά, ο κόσμος δεν έχει ξυπνήσει, οι δρόμοι είναι άδειοι και εμείς τρέχουμε πάνω στην Diagonal ακούγοντας μόνο τις ανάσες μας. Πείτε μας τρελούς αλλά εγώ στη Βαρκελώνη έζησα έτσι μια από τις καλύτερες εμπειρίες που δε θα ξεχάσω ποτέ. N: Οι άλλες να φανταστώ είναι η βόλτα με αερόστατο στην Καππαδοκία και η Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στη Μόσχα; Ε: Αχ ναι!! Αλλά αυτές είναι άλλες ιστορίες.
Η Βαρκελώνη όμως εκτός από όμορφες αυγές έχει και μαγικά ηλιοβασιλέματα. Πόσο μάλλον όταν συνδυάζονται με την καλύτερη θέα και μερικά ποτηράκια ισπανικό κρασί ή τοπική μπύρα. Κάθε μέρα διαλέγαμε και ένα διαφορετικό σημείο για να δούμε τη δύση του ήλιου, άλλοτε παρέα με ντόπιους και άλλοτε μόνοι μας. Στον εγκαταλελειμμένο λόφο Βunkers de Carmel, στην κορυφή του Tibidado και του βουνού Μοντζουικ με θέα όλη την πόλη, στα σκαλιά του Εθνικού μουσείου τέχνης της Καταλονίας με φόντο τα μαγικά σιντριβάνια και την πανέμορφη πλατεία Ισπανίας και φυσικά στην παραλία Barceloneta με τα δεκάδες πυροτεχνήματα που σηματοδοτούσαν την έναρξη του διάσημου φεστιβάλ.
Και φτάσαμε στο μεγάλο μυστικό της ιστορίας μας που ακούει στο όνομα La merce. Το μεγαλύτερο φεστιβάλ της Βαρκελώνης παίρνει ζωή κάθε χρόνο, στα τέλη Σεπτέμβρη. Πρόκειται για μια πενθήμερη γιορτή με την οποία οι Καταλανοί τιμούν την πολιούχο της πόλης και αποχαιρετούν το καλοκαίρι. Οι πλατείες και τα πάρκα γεμίζουν με μπάντες, καλλιτέχνες του δρόμου, θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις καθώς και εκθέσεις, ενώ στους δρόμους παρελαύνουν γίγαντες, διάβολοι και.. δράκοι! Ν: Δεν τους γλίτωσα τελικά. Ε: Μήπως να ετοιμάζεσαι για Κίνα; Ν: Ούτε που να το σκέφτεσαι!
Το γιορτινό κλίμα μας μύησε για τα καλά στα έθιμα και τις παραδόσεις του καταλανικού πολιτισμού και μας άλλαξε λίγο τη γνώμη για τους ντόπιους, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δε θύμιζαν σε τίποτα τη μεσογειακή ζεστασιά και φιλοξενία. Το αποδίδουμε στην απόγνωσή τους με τα πλήθη των τουριστών που έχουν “καταλάβει” την πόλη, αλλά και στις εσωτερικές πολιτικές διαμάχες.
Το ταξίδι μας στην καταλανική πρωτεύουσα συνδυάστηκε με μια ακόμη ισπανική πόλη από την οποία κατάγεται ένας από τους πιο “τρελούς” και αγαπημένους μας καλλιτέχνες. Στη Φιγκέρες λοιπόν επισκεφτήκαμε το σπίτι-μουσείο του Σαλβαντόρ Νταλί όπου περάσαμε μερικές ώρες απορώντας.. εεε θαμάζοντας ήθελα να πω, τα έργα του εκκεντρικού ζωγράφου, μαζί με δεκάδες γκρουπ τουριστών.
Κλείνοντας ακόμα μία ταξιδιωτική ιστορία θα λέγαμε πως η Βαρκελώνη είναι μία πόλη στην οποία θα πρέπει να αφιερώσετε αρκετές μέρες. Σε καμία περίπτωση δεν είναι προορισμός του 3ημέρου, εκτός αν είναι η 4-5 φορά που την επισκέπτεστε. Εμείς επιλέξαμε να μείνουμε 10 μέρες για να την χορτάσουμε αλλά και πάλι δεν τα καταφέραμε. Βλέπετε ήταν και το απωθημένο μας χρόνια τώρα. Γι’ αυτό και για τη Βαρκελώνη ίσχυε κάτι τελείως διαφορετικό απ΄ όλα τα μέχρι τώρα ταξίδια. Είχε ήδη ένα κομμάτι της καρδιάς μας..