Το όνειρο της Ανατολής ήρθε ένα ήσυχο απόγευμα σαν παραμύθι, σαν τις 1000 και 1 νύχτες της Σεχραζάτ, σαν να το έφερε ο Αλαντίν πάνω σε μαγικό χαλί, σαν να το θέλαμε και οι δυο μας από καιρό!
Στην πραγματικότητα τώρα:
Ένα ήσυχο απόγευμα στο σαλόνι του σπιτιού μας.. Ο Νίκος κλασικά τραγουδάει! Ν: “Μία καμήλα απ΄ τ’ Αλγέρι.. καμήλα του Καμηλιέρη σε έναν γλυκό αφρικάνικο σκοπό”. Ε: Καλά τα πας αλλά μόνο την Αφρική πέτυχες.. αν η καμήλα ήταν Μαροκινή τότε θα τα πήγαινες ακόμη καλύτερα. Ν: Είναι αυτό που φαντάζομαι; Μη μου πεις; E: Bingo! Έκλεισε ο επόμενος προορισμός.. Φεύγουμε για Μαρόκο, μία χώρα γεμάτη εκπλήξεις, συγκινήσεις και έντονες αντιφάσεις! Ν: Επιτέλους! Πάω να φτιάξω βαλίτσα. E: Κάτσε καλέ έχουμε ακόμη πέντε μήνες.. αλλά μιας που πήρες φόρα φτιάξε και τη δική μου (τόσο χρόνο θα χρειαστείς).
Πέντε μήνες μετά και να’ μαστε.. πετάμε πάνω από τ’ Αλγέρι! Όλα ξεκίνησαν από ένα τραγούδι για να καταλήξουν σε λίγη ώρα στο Μαρακές, την τουριστική πρωτεύουσα του Μαρόκο (η πραγματική είναι η Ραμπάτ). Βέβαια ο πρώτος σταθμός του 11ήμερου ταξιδιού μας ήταν η Φεζ. Σεφσαουέν, Ραμπάτ, Μαρακές, και 3 ήμερο τουρ στην έρημο ήταν οι επόμενες στάσεις μας. Σκοπός μας.. να γνωρίσουμε όσο μπορούσαμε το Μαρόκο, αυτή την ιδιαίτερη αφρικανική χώρα με το ανατολίτικο ταμπεραμέντο.
Ένα Στυλό ρε παιδιά…!
Το ταξίδι στο Μαρόκο, όπως και πολλά άλλα, ξεκίνησε με περιπέτεια και τρεχάματα. Μια φορά καημό το έχω να πάνε όλα κατ’ ευχήν. Αρχικά ψάχναμε σε όλο τον χώρο των αφίξεων ένα Στυλό(!) για να συμπληρώσουμε τη φόρμα των προσωπικών μας στοιχείων που θα μας έβαζε στη χώρα! Και σαν να μην έφτανε αυτό περιμέναμε 2.5 ώρες στον έλεγχο των διαβατηρίων, κάναμε συνάλλαγμα, πήραμε τις βαλίτσες, αγοράσαμε δύο Sim, περάσαμε άλλους δύο ελέγχους (αποσκευών/διαβατηρίου) και πήραμε το αμάξι για να φύγουμε μέσ’ τη βροχή και να οδηγήσουμε (ο Νίκος δηλαδή) 7 ώρες μέχρι τη Φεζ.. Ουφ! Τα είπα όλα με μία ανάσα! Ν: Όλα; Μάλλον ξέχασες τι πάθαμε όταν φτάσαμε στη Φεζ 02:30 τα ξημερώματα.. Ε: Αχού! Που νομίζαμε πως μας κυνηγούσαν κάτι περίεργοι Μαροκινοί με το μηχανάκι και οι καημένοι ήταν από το ριάντ και θέλανε να μας βοηθήσουν; Άσε θα μας πάρουν στο ψιλό και με το δίκιο τους!
Αν και βρίσκεται στη Βορειοδυτική Αφρική το Μαρόκο έχει έντονες ανατολίτικες επιρροές. Πανύψηλοι μιναρέδες, παλάτια, ισλαμικά πανεπιστήμια, παζάρια, και εντυπωσιακά τεμένη είναι μόνο μερικά από τα οποία θα σας κάνουν να νομίζετε πως βρίσκεστε στα βάθη της Ανατολής. Από την άλλη πάλι, στο δρόμο σας θα συναντήσετε κήπους, κτίρια και ολόκληρες περιοχές με ευρωπαϊκές προδιαγραφές και πιο μοντέρνο τρόπο ζωής. Και οι δύο όψεις της χώρας πάντως χαρίζουν μοναδικές εικόνες και καθιστούν το Μαρόκο ως once in a lifetime προορισμό.
Από όλες τις πόλεις που επισκεφτήκαμε αγαπήσαμε λίγο παραπάνω τη Φεζ και την Σεφσαουέν. Η πρώτη μας αποπλάνησε με το λαβύρινθο και τη φρενήρη αγορά της, ενώ είδαμε (και μυρίσαμε) για πρώτη φορά την επεξεργασία δέρματος στα βυρσοδεψεία και την ιδιαίτερη τέχνη του χαλκού. Το μπλε μαργαριτάρι του Μαρόκο από την άλλη μας καθήλωσε με τη χρωματιστή Μεντίνα του, τις πόρτες σε κάθε απόχρωση του μπλε, την ησυχία, τους κατοίκους, τα μικρά στενά δρομάκια και το πεντανόστιμο ταζίν.
Στη μέση του ταξιδιού ο δρόμος μας έβγαλε στη Μαροκινή πρωτεύουσα η οποία μας εξέπληξε ευχάριστα. Η Ραμπάτ αν και πιο κοσμοπολίτικη, κρύβει ακόμη έναν παραδοσιακό, χαμένο στο χρόνο, χαρακτήρα. Από την Μεδίνα μέχρι το Κάστρο με την μπλε πόλη, και από το υπέρλαμπρο Μαυσωλείο του Μοχάμεντ μέχρι την ακτή του Ατλαντικού, περάσαμε μερικές από τις πιο ωραίες στιγμές μας.
Ως τα βάθη της Σαχάρας…
Την πιο ξεχωριστή, όμως, εμπειρία τη ζήσαμε στο 3μερο σαφάρι στην έρημο Μερζούγκα. Λίγο πριν καταλήξουμε εκεί από όπου ξεκίνησαν όλα, πήραμε τα βουνά και τις ερήμους κυριολεκτικά. Ανεβήκαμε και κατεβήκαμε τις χιονισμένες βουνοκορφές του Άτλαντα, περάσαμε από φαράγγια και κοιλάδες, μάθαμε πως βγαίνει το λάδι Αργκάν, περάσαμε από βερβερικά χωριά, φωτογραφηθήκαμε σε χολιγουντιανά μέρη και μετά από 10 ώρες ταξιδιού ανεβήκαμε στην καμήλα μας, η οποία μας οδήγησε στα βάθη της Σαχάρας. Θα μου πεις ποια η διαφορά με το σαφάρι στο Ντουμπάι; Και μόνο που νιώθεις ότι είσαι στη μέση της μεγαλύτερης ερήμου στον κόσμο μια ανατριχίλα τη νιώθεις. Έκτος όμως από αυτό είχαμε την τύχη να απολαύσουμε την πορτοκαλί έρημο με φόντο, την ανατολή, το ηλιοβασίλεμα, με βροχή και χαλάζι!! Τέλος, εκεί γνωρίσαμε την πιο τρελή παρέα, με την οποία περάσαμε ένα ξεκαρδιστικό βράδυ.
Και μετά από το εξαντλητικό αλλά απίστευτο τουρ, τελευταία στάση μας, η κόκκινη πόλη του Μαρόκο. Το Μαρακές μπορεί να είναι χαώδες και άκρως τουριστικό αλλά έχει πολλά να δώσει στον επισκέπτη του. Για να νιώσουμε τον παλμό της πόλης ξεκινήσαμε από το σήμα κατατεθέν της, τον πανύψηλο μιναρέ Κουτούμπια, και την πλατεία Τζεμάα ελ Φνα με τους γητευτές φιδιών και τους υπαίθριους πάγκους. Στη συνέχεια χαθήκαμε για ακόμη μια φορά στις αγορές της Μεντίνα για αχαλίνωτο παζάρι. Πώς νομίζετε για πως πήρα τις τσαντούλες, τα φουλάρια, τα μπαχαρικά, τα ποτηράκια και τα φαναράκια μου; Ν: Να πω εγώ; Ε: Γιατί κάτι μου λέει πως θα το μετανιώσω. Ν: Γιατί κόντεψα να φάω ξύλο, να ξεποδαριαστώ για να σου βρω αυτά που ήθελες και να γυρίσω με πονοκέφαλο όπως στο Ντουμπάι. Ε: Έπρεπε να δεχτώ την πρόταση γάμου του Αλί να σου πω εγώ.. σουλτάνα θα ήμουν τώρα! Ν: (ξεκαρδίζεται)! Εντάξει σαν σουλτάνα ένιωθα ήδη αφού τριγυρνούσα μέσα στα πολυτελή Ριάντ και τα μεγαλοπρεπή μαροκινά παλάτια, αλλά δε του το λέω!
Το πιο χρήσιμο μάθημα ζωής που θα μπορούσαμε να πάρουμε…
Το ταξίδι μας στο Μαρόκο θα ήταν τελείως διαφορετικό αν δεν νοικιάζαμε το μικρό, άλλα βολικό αυτοκινητάκι. Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσαμε να σταματήσουμε στα χωριά και να γνωρίσουμε το πραγματικό πρόσωπο της χώρας. Εκεί όπου τα σπίτια είναι χτισμένα από λάσπη και άχυρο, χωρίς ηλεκτρισμό και βασικές ανέσεις. Εκεί όπου τα παιδιά παίζουν ξυπόλυτα στις λάσπες και περπατούν για χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν στο σχολείο. Και όμως αυτοί οι άνθρωποι είχαν κάτι κοινό.. Χαμογελούσαν και ένιωθαν απίστευτη χαρά με τα λιγοστά υπάρχοντά τους. Αυτά που βλέπαμε στα ντοκιμαντέρ τα ζήσαμε και ήταν το καλύτερο σημείο του ταξιδιού.. Το πιο χρήσιμο μάθημα ζωής που θα μπορούσαμε να πάρουμε!
Βέβαια η οδήγηση στους μη κεντρικούς δρόμους είχε και τα απρόοπτά του! Οι μαροκινοί οδηγούν σαν τρελοί αψηφώντας κάθε κανόνα οδήγησης, ενώ σε πολλά σημεία ο διπλός δρόμος γίνεται μονός.. για δύο αμάξια! Για λίγα εκατοστά δεν μας πέτυχαν οι πέτρες από τον πετροπόλεμο που έπαιζαν τα παιδιά στα χωριά, ενώ κοντέψαμε να πατήσουμε τους μισούς μαροκινούς και καμιά 350 κοτόπουλα!
δε λέγαμε ποτέ όχι στο “Μαροκινό ουίσκι”…
Να και κάτι που δεν θα σας λείψει στο Μαρόκο. Το κοτόπουλο.. μμμ, και το τσάι μέντας.. και το κύμινο.. και τα αυγά.. και το ψωμί. Τι άλλο να χρειαστεί κανείς; Η Μαροκινή κουζίνα δεν θα λέγαμε ότι είναι από τις καλύτερες που έχουμε δοκιμάσει, αν και δεν πρέπει να αδικήσουμε το Street food! Το, για πολλούς, απαγορευμένο βρωμικό φαγητό έγινε το δικό μας must! Υπέροχο ψωμάκι/λαγάνα με συνδυασμό 2 κρεάτων (λουκάνικο, μοσχαρίσιος κιμάς, κοτόπουλο), κρεμμύδι, αυγό και διάφορα λαχανικά, ολοκλήρωναν το υπέροχο, χορταστικό γεύμα.. μόνο με 1€! Βέβαια δοκιμάσαμε και παραδοσιακό ταζίν, κουσκούς, ψητά λαχανικά και κεφτέδες. Το κοινό όλων των πιάτων είναι φυσικά το κύμινο. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως ο δρόμος για την Μαροκινή κουζίνα είναι στρωμένος με ατελείωτο.. κύμινο! Κύμινο στο κοτόπουλο, σε μπέργκερ, σε πίτες, στην ομελέτα, σε λαχανικά.. ακόμη και σε γλυκά! Τέλος, να σας πούμε πως δεν έχουμε ιδέα πόσα λίτρα τσάι μέντας ήπιαμε μέσα σε 11 μέρες. Στο πρωινό, στο μεσημεριανό, στο βραδινό, στο χέρι, σε μαγαζί, στα βουνά, στην έρημο, με κρύο ή ζέστη δε λέγαμε ποτέ όχι στο “Μαροκινό ουίσκι”.
Μέσα σε μιάμιση βδομάδα ταξιδέψαμε από την Ταγγέρη (απέναντι από την Ισπανία), μέχρι τα βάθη της Σαχάρας (κοντά στην Αλγερία). Περάσαμε ποτάμια, βουνά, καταρράκτες, πόλεις, χωριά και ερήμους. Γνωρίσαμε όμορφους ανθρώπους και είδαμε μια διαφορετική πλευρά του κόσμου. Το Μαρόκο δεν ήταν απλά ένας προορισμός, αλλά ένα μάθημα ζωής για μας. Ένα μάθημα που πρέπει να πάρουμε όλοι για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τόσο αυτά που έχουμε όσο και τα ταξίδια που κάνουμε. Ε: Μακάρι κάποια στιγμή.. Ν: Άσε μη το πεις.. Θέλεις κάποια στιγμή να επιστρέψουμε στο Μαρόκο! Ε: (Αναστεναγμός)..
