Περιτριγυρισμένη από μικρά και μεγάλα κανάλια, ξεκίνησε ως ένα μικρό αλιευτικό χωριό και εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο μεγάλα λιμάνια της Ευρώπης και παράλληλα σε έναν από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια μικρή πόλη που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα, ακόμα και από τις μεγαλύτερες κοσμοπολίτικες πρωτεύουσες. Μια πόλη που εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη με την ιστορία, την τέχνη, την αρχιτεκτονική, την πολυπολιτισμικότητα, τη γραφική της ομορφιά και την απελευθέρωση από τα διάφορα στερεότυπα, ταμπού και προκαταλήψεις. Μια πόλη που μπορεί να σφύζει από ζωή, μέρα/νύχτα, και συνάμα να είναι ένα από τα πιο γραφικά και ήσυχα μέρη στον κόσμο. Θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως η Χώρα του Ποτέ, αλλά ευτυχώς για ‘μας υπάρχει και δεν είναι άλλη.. από το Άμστερνταμ.
“Με χιλιάδες τουλίπες”
Στην Ολλανδική πρωτεύουσα βρεθήκαμε, πρωτίστως, για επαγγελματικό σκοπό, αλλά θέλοντας και μη μας παρέσυρε στους ρυθμούς της, από την πρώτη κιόλας στιγμή. Την επισκεφτήκαμε τέλη Άνοιξης, αλλά το κρύο, η υγρασία και οι σταγόνες της βροχής ήταν πιστοί συνοδοιπόροι μας σε όλο το ταξίδι. Μόνο με 140 μέρες τον χρόνο να τη λούζει ο ήλιος, η καλύτερη εποχή για να την επισκεφτεί κάποιος είναι μέσα καλοκαιριού. Αν όμως έχετε βρει το μυστικό της βροχής (βλ. το παιχνίδι της βροχής), τότε η Άνοιξη αποκαλύπτει την ομορφότερη πλευρά του Άμστερνταμ. Μπορεί να φορούσαμε σχεδόν όλα τα ρούχα της βαλίτσας, όμως η ζωντάνια του καταπράσινου, ανθισμένου τοπίου σε συνδυασμό με τις χιλιάδες τουλίπες που στόλιζαν την πόλη είναι κάτι που δε θα ξεχάσουμε ποτέ.
“Και δώστου οι ορθοπεταλιές”
Αν και μέναμε μακριά από το κέντρο του Άμστερνταμ, στο Ζάανταμ, η μετακίνησή μας ήταν πολύ εύκολη, καθώς η πόλη φημίζεται για το εξαιρετικό σύστημα συγκοινωνιών της. Από και προς το ξενοδοχείο παίρναμε το τρένο, ενώ μέσα στην πόλη χρησιμοποιούσαμε τα τραμ και φυσικά, όπως και όλοι οι κάτοικοι, το ποδήλατο. Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο αυτό που συμβαίνει με τα ποδήλατα σ’ αυτήν την πόλη. Όχι, ειλικρινά, δε μπορείτε να το φανταστείτε αν δεν το ζήσετε από κοντά. Όπου και να κοιτούσαμε, το βλέμμα μας έπεφτε πάντα σε κάποιο από αυτά. Ποδήλατα κλειδωμένα στα κάγκελα των καναλιών, πεσμένα κάτω, το ένα δίπλα στο άλλο, το ένα πάνω από το άλλο, μέσα στα κανάλια(!), και χιλιάδες ποδηλάτες να διασχίζουν τους δρόμους, όλες τις ώρες της ημέρας. Και δώστου οι ορθοπεταλιές και τα κουδουνάκια. Περισσότερο φοβόμουν μη με πατήσει ποδήλατο παρά αυτοκίνητο (εξού και ο τίτλος)! Πάντως ήταν ο πιο διασκεδαστικός τρόπος να εξερευνήσουμε την πόλη.. ακόμη και μέσα στη βροχή.
Το Άμστερνταμ κατέχει την πρώτη θέση στον παγκόσμιο χάρτη σε πυκνότητα μουσείων. Όπου και αν βρισκόμασταν υπήρχε κάτι για να δούμε. Από μουσεία με γάτες και διαμάντια μέχρι μουσεία με παγκοσμίου φήμης έργα τέχνης. Από το Rijksmuseum και το Van Gogh, μέχρι το σπίτι της Άννας Φρανκ και το επιστημονικό κέντρο Nemo, οι επιλογές είναι πολλές, για μικρούς και μεγάλους λάτρεις της τέχνης, της ιστορίας και της διασκέδασης. Με ένα καλό πρόγραμμα και την κάρτα Iamsterdam καταφέραμε να επισκεφτούμε πολλά αξιοθέατα και να πάρουμε μια ωραία γεύση από την κουλτούρα της πόλης.
“Σε ένα συννεφάκι μυρωδάτου καπνού.”
Ακόμη, όμως, και χωρίς τα μουσεία η πόλη αποτελεί ένα αξιοθέατο από μόνη της. Μια βόλτα στα 165 κανάλια, με τις εκατοντάδες γέφυρες ήταν αρκετή για να μας πείσει. Τα διασχίσαμε με το ποδήλατο, περπατήσαμε δίπλα τους και περάσαμε μέσα από αυτά, με ένα μικρό κρουαζιερόπλοιο. Από όποια πλευρά και αν τα βλεπαμε μας έδιναν και μια ξεχωριστή εικόνα. Το γραφικό χαρακτήρα τους συμπληρώνουν τα χιλιάδες ποταμόσπιτα, που πλέουν μέσα σε αυτά, και τα ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής κτίρια που τα πλαισιώνουν. Κτίρια μακρόστενα, στριμωγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, με διάφορα χρώματα και μεγάλα παράθυρα, με προσόψεις που γέρνουν και θαρρείς πως είναι έτοιμες να βουτήξουν στα νερά. Κάθε κανάλι έχει τη δική του ομορφιά, συνθέτοντας διαφορετικά πλαίσια για καλλιτεχνικές φωτογραφίες, τόσο στο φως της ημέρας όσο και όταν πέφτει το σκοτάδι.
Όσο και αν σας φανεί περίεργο η ζωή στο Άμστερνταμ ξεκινάει κάθε.. βράδυ. Είναι από τις λίγες πόλεις στην Ευρώπη όπου η διασκέδαση χτυπάει κόκκινο μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό τουρισμού οφείλεται σ’ αυτή. Κάτοικοι, φοιτητές, ταξιδευτές, φίλοι και ζευγάρια, γίνονται ένα, ακολουθώντας ο καθένας το δικό του τρόπο να εκδηλώσει την ελευθερία του και την ιδιαιτερότητά του. Από την Red Light District μέχρι τα διάσημα coffeshops και από φημισμένα clubs μέχρι τις συνοικιακές pubs, στην πόλη μπορεί να βρει ο καθένας ό,τι τον εκφράζει για να περάσει μια αξέχαστη βραδιά. Μην εκπλαγείτε αν εκεί που περπατάτε σας πάρουν αγκαλιά για να χορέψετε, μέσα σε ένα συννεφάκι “μυρωδάτου” καπνού. Το πολύ πολύ να αρχίσετε να γελάτε μέχρι δακρύων.
Γενικά, η ατμόσφαιρα που επικρατεί στην πόλη είναι ευχάριστη και αυτό το οφείλει στους ανθρώπους της καιιιι.. όχι μόνο! Ευγενικοί, φιλόξενοι, προσιτοί, εξυπηρετικοί, ανεκτικοί είναι μερικά από τα γνωρίσματα που τους χαρακτηρίζουν. Μας εντυπωσίασαν με την απλότητα τόσο στην συμπεριφορά, όσο και στο στυλ τους. Ακόμη και μέσα στη βροχή φορούσαν απλά ένα πανωφόρι, χωρίς να νοιάζονται για το αν θα βραχούν ή αν θα χαλάσει το μαλλί. (Για μένα τουλάχιστον ήταν μια ανακούφιση να τριγυρνάω χωρίς ομπρέλα και να μη με νοιάζει η φριζαρισμένη μπούκλα. Αχ! Η πόλη της απόλυτης ελευθερίας.) Πιο εντυπωσιακή, βέβαια, ήταν η άπταιστη χρήση της αγγλικής γλώσσας, ακόμη και από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Όλοι ήταν πρόθυμοι να μας δώσουν οποιαδήποτε πληροφορία, απ’ το τι καιρό θα κάνει την επόμενη μέρα, μέχρι που μπορούμε να γευματίσουμε.
“Το παζλ αναμνήσεων”
Το φαγητό, βέβαια, δεν ήταν κάτι που μας απασχόλησε ιδιαίτερα. Σ’ αυτό συνέβαλε η πολυεθνικότητα της πόλης, η οποία μας βοήθησε να διαλέξουμε ανάμεσα από πολλές κουζίνες. Οι γεύσεις που ξεχωρίσαμε ήταν οι ανατολίτικες, με τα doner και τα πικάντικα φαγητά. Για την τοπική κουζίνα δεν έχουμε ευχάριστα νέα, αφού μας φάνηκε βαριά, με τις γεύσεις να είναι αδιάφορες. Τα τοπικά τους street food/snacks όμως τα τιμήσαμε και με το παραπάνω! Αναστέναξαν οι τηγανητές πατάτες, τα τυριά, τα νόστιμα Poffertjies και τα τηγανητά ψάρια. Είμαστε γνωστοί λάτρεις του υγιεινού φαγητού άλλωστε..!
Το Άμστερνταμ, λοιπόν, είναι μια πόλη την οποία ο καθένας μπορεί να επισκεφτεί για διαφορετικό σκοπό. Όλοι, όμως, φεύγουν γεμάτοι εικόνες και εμπειρίες, από ένα μέρος που αρνείται πεισματικά να μεγαλώσει, να αποκτήσει τη νοοτροπία της μεγαλούπολης και να χωρέσει σε κοινωνικά καλούπια. Οι τέσσερις μέρες που καθίσαμε, ήταν αρκετές για να σχηματίσουμε τη δική μας άποψη. Σίγουρα όμως θα το επισκεφτούμε ξανά, ώστε να γνωρίσουμε και τα υπόλοιπα κομμάτια του πολύπλευρου χαρακτήρα της πόλης και να συμπληρώσουμε το δικό μας παζλ αναμνήσεων.